HMS Royal Oak (1914): Różnice pomiędzy wersjami

}}</ref>. Rozpoczął się on od drobnego nieporozumienia pomiędzy [[kontradmirał]]em Bernardem Collardem, a dwoma starszymi oficerami okrętu, [[komandor]]em Kennethem Dewarem i [[Komandor porucznik|komandorem porucznikiem]] Henrym Danielem, dotyczącego orkiestry grającej podczas imprezy tanecznej w [[Mesa (żegluga)|mesie]]<ref>{{cytujodn|Glenton|1991|ref=nie|s=28-34}} książkęCollard podnosząc głos na kierownika orkiestry Percy'ego Barnacle'a użył pod jego adresem niecenzuralnych słów, a na temat granej przez niego muzyki powiedział, że „nigdy nie słyszał takiego cholernego hałasu”.</ref>. Nieporozumienie to przeistoczyło się wkrótce w zawzięty konflikt osobisty trwający kilka miesięcy<ref>{{Cytuj pismo

}}</ref>. Dewar i Daniel oskarżyli Collarda o „mściwe doszukiwanie się błędów” oraz publiczne poniżanie i obrażanie ich w obecności załogi. Z kolei Collard oskarżył obu oficerów o niewypełnianie rozkazów i traktowanie go „gorzej niż kadeta”{{odn|Glenton|1991|s=177–183}}. Kiedy Dewar i Daniel napisali skargę do przełożonego Collarda, [[wiceadmirał]]a Johna Kelly'ego, ten natychmiast przesłał ją do głównodowodzącego flotą [[admirał]]a Sir Rogera Keyesa. Kiedy Keyes zdał sobie sprawę z tego, że stosunki między dwoma oficerami i jednym z głównych admirałów stały się nieodwracalnie złe, postanowił zdjąć wszystkich trzech ze stanowisk i odwołać do Anglii, jednocześnie odkładając na późniejszy termin zaplanowane ćwiczenia floty<ref>{{cytuj książkę

}}</ref>. Podczas rozprawy [[sądownictwo wojskowe|sądu wojskowego]], która zyskała znaczny rozgłos, obaj zostali uznani za winnych i ukarani poważną naganą, po której Daniel złożył natychmiastową rezygnację ze służby w Royal Navy. Collard natomiast został poważnie skrytykowany za swoje zachowanie, tak przez prasę jak i parlament brytyjski oraz dodatkowo potępiony przez Bridgemana, który ocenił go jako „niezdolnego do pełnienia funkcji dowódczych w przyszłości”, sugerując tym samym jego przejście na emeryturę<ref>{{cytujodn|Glenton|1991|s=162}}. książkęKonsekwencją incydentu na „Royal Oak” była przeprowadzona przez [[Admiralicja|Admiralicję]] rewizja przypadków, w których oficerowie marynarki mają prawo wnosić skargi na swoich przełożonych.

* {{cytuj książkę |imię = Robert | nazwisko = Glenton, ''|tytuł = The Royal Oak Affair: The Saga of Admiral Collard and Bandmaster Barnacle'' |odn=tak |wydawca = Leo Cooper |rok=1991. ISBN|isbn = 0-85052-266-8. |oclc=}}