Historia NHL: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Ekspansja na południe (1992-2000): Poprawiono literówkę Znacznik: Z aplikacji mobilnej |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 3:
'''Historia NHL''' rozpoczyna się z wraz z końcem swojego poprzednika, a więc NHA ([[National Hockey Association]]) w 1917 roku. Po bezskutecznej próbie rozwiązania sporów pomiędzy [[Eddie Livingstone|Eddiem Livingstone'em]], właścicielem [[Toronto Blueshirts]], dyrektorzy trzech innych franczyz NHA zawiesiło NHA i powołało do życia NHL, zastępując zespół Livingstone'a tymczasowym zespołem [[Toronto Arenas]]. NHL przez pierwsze 25 lat konkurowało o prymat najlepszej ligi w Ameryce z PCHA ([[Pacific Coast Hockey Association]] i WCHL ([[Western Canada Hockey League]]). Zwycięzcy tych lig rywalizowali o [[Puchar Stanleya]]. NHL jako pierwsza północnoamerykańska liga poszerzyła się na [[Stany Zjednoczone]], wraz z założeniem w 1924 roku [[Boston Bruins]]. Od 1926 roku NHL składała się z dziesięciu zespołów z [[Ontario]], [[Quebec]], regionu Wielkich Jezior i północno-wschodniej USA. W tym też czasie NHL stało się najważniejszą z lig i jedyną ligą w której rywalizacja odbywała się o Puchar Stanleya. Od 1947 roku prawo do Pucharu Stanleya ma tylko NHL. Popularność NHL w całej [[Kanada|Kanadzie]] poszerzały audycje radiowe prowadzone przez [[Foster Hewitt|Fostera Hewitta]], nadawane w radio od wybrzeża wschodniego do zachodniego.
W czasie [[wielki kryzys|wielkiego kryzysu]] i [[II wojna światowa|II wojny światowej]] liga zmniejszyła się do sześciu zespołów, zwanych później jako "Oryginalna Szóstka", było to w 1942 roku. [[Maurice Richard]] był pierwszym zawodnikiem który strzelił 50 goli w sezonie 1944-45. Dziesięć lat później Richard został zawieszony za napaść na [[sędzia hokejowy|sędziego]] liniowego co doprowadziło do rozruchów w Montrealu, zwanych jako "[[zamieszki Richarda]]". W 1946 roku zadebiutował [[Gordie Howe]] który przeszedł na emeryturę 35 lat później jako lider wszech czasów NHL w ilości zdobytych bramek i punktów. Pierwszym nie-białym zawodnikiem w NHL był "China Clipper" [[Larry Kwong]] grając w 1948 roku w [[New York Rangers]]. Pierwszym czarnym zawodnikiem w NHL był [[Willie O'Ree]] grając w Boston Bruins w 1958 roku. W 1959 roku pierwszym bramkarzem używającym maski w NHL został [[Jacques Plante]] z [[Montreal Canadiens]].
Okres "Oryginalnej Szóstki" zakończył się w 1967 roku wraz z rozszerzeniem ligi o sześć nowych zespołów. Nowo utworzone zespoły utworzyły Dywizję Zachodnią, podczas gdy istniejące utworzyły Dywizję Wschodnią. NHL, chcąc dalej się rozwijać, poszerzyło ligę o kolejne sześć zespołów od 1974 roku. Ta kontynuacja ekspansji miała związek z konkurencją z WHA (World Hockey Association), ligą funkcjonującą od 1972 do 1979 roku walczącą z NHL o graczy i rynki marketingowe. [[Bobby Hull]] był najsłynniejszym graczem który przeszedł do konkurencyjnej ligi, podpisując kontrakt wart 2,75 mln dolarów z [[Winnipeg Jets]]. NHL zaangażował się w gry międzynarodowe w połowie lat 70. począwszy od serii spotkań SUMMIT (pol. szczyt) w 1972 roku, w których to spotkaniach najlepsi kanadyjscy gracze NHL spotykali się z graczami z [[ZSRR]]. Wyniki tej rywalizacji to cztery zwycięstwa Kanadyjczyków, trzy Sowietów i jeden remis. Gracze z bloku sowieckiego rozpoczęli grę w NHL po upadku żelaznej kurtyny w 1989 roku.
Linia 36:
[[Plik:Red Dutton, 1944.jpg|thumb|left|Red Dutton był komisarzem NHL pomiędzy 1943 a 1946 rokiem.]]
[[Plik:Clarence Campbell Stanley Cup 1957.jpg|thumb|Clarence Campbell był trzecim komisarzem NHL od 1946 do odejścia na emeryturę w 1977 roku.]]
W lutym 1943 roku prezydent ligi [[Frank Calder]] upadł podczas spotkania i umarł niedługo potem. [[Red Dutton]] zgodził się objąć fotel prezydenta po zapewnieniu ze strony ligi, że zespół z Brooklynu (Americans) dalej będzie brać udział w rozgrywkach po wojnie. Kiedy inni właściciele wycofali się z tej obietnicy w 1946 roku, Dutton zrezygnował z prezesury. Z rekomendacji Duttona nowym prezesem ligi został [[Clarence Campbell]] w 1946 roku. Pozostał na tym stanowisku do czasu odejścia na emeryturę w 1977 roku. Na jego pierwsze 21 lat prezesury przypada okres gry tylko sześciu drużyn w lidze ([[Boston]], [[Chicago]], [[Detroit]], [[Montreal]], [[Nowy Jork]] i [[Toronto]]) o [[Puchar Stanleya]] i okres ten jest nazywany "złotym wiekiem hokeja". NHL tego czasu opisuje bardzo intensywna rywalizacja tych drużyn i innowacje w grze które sprawiły że stała się bardziej atrakcyjna. Pierwszy oficjalny mecz All-Star odbył się w Maple Leaf Gardens w Toronto 13 października 1947 roku aby pozyskać pieniądze na nowo utworzony Fundusz Rentowy NHL. NHL All-Star pokonał Maple Leafs 4-3 i zdobyli 25 000 dolarów kanadyjskich na tenże fundusz.
[[Plik:Maurice richard profile.jpg|thumb|left|Maurice "Rocket" Richard, pierwszy zawodnik który strzelił 50 bramek w 50 meczach, odszedł jako emeryturę jako najlepszy zdobywca bramek NHL wszech czasów.]]
W 1940 roku Canadiens mieli w ataku "linię uderzeniową" składającą się z [[Elmer Lach|Elmera Lacha]], [[Toea Black|Toe Blake'a]] i [[MAurice Richard|Maurice'a "Rocket" Richarda]]. W sezonie 1944/1945 Lach, Richard i Blake zajęli pierwsze trzy miejsca w klasyfikacji kanadyjskiej z odpowiednio 80, 73 i 67 punktami. Główną gwiazdą NHL tamtego okresu był Maurice Richard który zdobył 50 goli w 50 meczach, wyczyn którego nikt w historii ligi nie wyrównał. Richard strzelił swojego 50. gola w Bostonie w 17. minucie 45. sekundzie trzeciej tercji finałowego meczu sezonu. 18 marca 1948 roku [[Larry Kwong]] "China Clipper" zostaje pierwszym nie-białym zawodnikiem w historii NHL. Zagrał w barwach Rangers przeciwko Canadiens w Montreal Forum. W marcu 1955 roku Richard zostaje zawieszony do końca sezonu zasadniczego i play-offów, po tym jak otrzymał karę wykluczenia z gry za uderzenie kijem bostończyka [[Hal Laycoe|Hala Laycoe]] a następnie uderzenie sędziego liniowego który próbował interweniować. Zawieszenie Richarda spowodowało falę gniewu fanów wobec prezydenta NHL Campbella który otrzymywał pogróżki aby nie pokazywał się na meczach w Montrealu. Pogróżki kierowali głównie francuskojęzyczni fani Montrealu oskarżając Campbella o uprzedzenie wobec francuskich Kanadyjczyków. Campbell był głuchy na ostrzeżenia i uczęszczał na mecze do 17 marca. Wtedy to został obrzucony jajkami i owocami oraz wygwizdany. W czasie meczu jeden z fanów rzucił w Campbella bombę z gazem łzawiącym, przez co publiczność wraz z Campbellem została ewakuowana. Fani opuścili budynek i zamieszki przeniosły się na miasto, zwane później jako "zamieszki Richarda". Richard stał się pierwszym zawodnikiem przekraczającym 500 zdobytych goli w karierze w dniu 19 października 1957 roku. Odszedł na emeryturę w 1960 roku jako ośmiokrotny zdobywca Pucharu Stanleya. Był też najlepszym strzelcem w historii zdobywając 544 bramki.
| |||