Pożywka Chapmana: Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:Chapmanes.jpg|thumb|200px|Płytka z podłożem Chapmana (MSA) z  wysianymi szczepami: ''[[Gronkowiec złocisty|S. aureus]]'', ''[[Staphylococcus epidermidis|S.  epidermidis]]'' i ''Micrococcus'' sp.]]

'''Pożywka Chapmana''' – jest to [[Podłoże hodowlane|pożywka]] typu wybiórczo-różnicującego stosowana do hodowli [[gronkowce|gronkowców]]. Wykorzystuje się w niej fakt, że stafylokoki ([[gronkowce)|stafilokoki]] są w stanie rosnąć przy wysokim stężeniu [[chlorek sodu|chlorku sodu]], w przeciwieństwie do większości pozostałych bakterii. ''S.[[Gronkowiec złocisty|Staphylococcus aureus]]'' i ''S.[[Staphylococcus saprophyticus]]'' fermentują mannitol, natomiast ''S.[[Staphylococcus epidermidis]]'' nie (element różnicujący pożywki). ''S. aureus'' można odróżnić od ''S. saprophyticus'' testem na [[koagulogen|koagulazę]]koagulację – po wrzuceniu do krwi pierwszy ścina osocze, drugi nie<ref>Gabriel Virella: ''Mikrobiologia i choroby zakaźne''. GabrielStrona Virella114. ISBN 83-85842-59-4. Strona 114''</ref>.

''S. aureus'' – [[gronkowiecGronkowiec złocisty]] w warunkach tlenowych i względnie beztlenowych wzrasta w postaci kolonii otoczonych żółtą strefą – zmiana barwy podłoża z różowej na żółtą jest wynikiem rozkładu mannitolu i zakwaszeniu środowiska. Podobnie zachowują się niektóre szczepy '' [[Staphylococcus saprophyticus]]'', wykazujące te właściwości w warunkach tlenowych. ''[[Staphylococcus epidermidis]]'' nie rozkłada mannitolu i rośnie w postaci białych kolonii, nie powodując zmiany barwy podłożapożywki<ref>A. Różalski: Ćwiczenia z mikrobiologii ogólnej,. Skrypt dla studentów biologii, A. Różalski, Łódź 1998, Wydawnictwo Uniwersytetu ŁodzkiegoŁódzkiego, strs. 165</ref>.

* Leon Jabłoński (red.): ''Podstawy Mikrobiologiimikrobiologii Lekarskiejlekarskiej''. PZWL, Warszawa 1979, s. Praca pod redakcją Leona Jabłońskiego496. ISBN 83-200-0181-1. Strona 496