Bitwa wyrska: Różnice pomiędzy wersjami

O godz. 13 dowódca [[Grupa Operacyjna Śląsk|Grupy Operacyjnej "Śląsk"]] gen. [[Jan Jagmin-Sadowski]] dostał wiadomość od generała [[Bernard Mond|Bernarda Monda]], który walczył pod Pszczyną, że jego [[6 Dywizja Piechoty (II RP)|6 Dywizja Piechoty]] nie wspomoże walk pod Mikołowem z powodu odwrotu do okolic Oświęcimia (w Oświęcimiu, gdzie obecnie mieści się muzeum, do 1939 roku znajdowały się koszary wojskowe, później przebudowane na obóz koncentracyjny) i według historyków{{doprecyzuj|data=2016-06|jakich?}} błędnego rozpoznania sytuacji, po "wstępnym rozbiciu" dywizji, która mogła "się pozbierać" (bo jak ustalono później, dywizja nie została rozbita w takim stopniu, by nie mogła kontynuować walki) i ponownie uderzyć, co mogło przeważyć wo losach bitwy na odcinku Wyry-Gostyń-Kobiór-Pszczyna (Ćwiklice) i zorganizować obronę na linii rzeki San i Wisła, co zresztą zamierzało Dowództwo Naczelne – wymuszonego przełamaniem linii obronnych przez Niemców pod Pszczyną. Następnie Sadowski dowiedział się, że [[Krakowska Brygada Kawalerii]] walcząca w lasach [[Świerklaniec|świerklanieckich]] wycofała się spod [[Woźniki|Woźnik]] do [[Zawiercie|Zawiercia]]. Wobec tego generał skierował się do [[Zawiercie|Zawiercia]]. W nocy z 2 na [[3 września]] zarządzono odwrót Wojska Polskiego z Górnego Śląska. W bitwie wyrskiej poległ m.in. ppłk. Władysław Kiełbasa, bohater obrony Mikołowa. Pochowany został wraz z pięcioma nieznanymi z nazwiska żołnierzami na cmentarzu przy kościele, obecnie bazylice mniejszej pw. św. Wojciecha w Mikołowie. Jak mówią różne źródła{{doprecyzuj|data=2016-06|jakie?}}, został śmiertelnie ranny w krtań lub brzuch.