Teofil Maresch: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne |
m czyszczenie infoboksów, replaced: |stopień = generał brygady → |stopień = generał brygady przy użyciu AWB |
||
Linia 8:
|opis grafiki =
|stopień grafika = PL Epolet gen bryg.svg
|stopień = [[generał brygady]]
|data urodzenia = [[1 sierpnia]] [[1888]]
|miejsce urodzenia = [[Brzeżany]], [[Austro-Węgry]]
Linia 27:
Teofil Karol Maresch urodził się 1 sierpnia 1888 roku w Brzeżanach, w rodzinie Ferdynanda, [[Powstanie styczniowe|powstańca styczniowego]], i Marceli z Wereszczyńskich. Ukończył gimnazjum w Brzeżanach{{odn|Stawecki|1994|s=215}}. W 1912 ukończył studia we [[Lwów|Lwowie]], gdzie działał w w [[Związek Walki Czynnej|Związku Walki Czynnej]] i [[Związek Strzelecki|Związku Strzeleckim]]. Pracował potem jako adwokat. W okresie sierpień 1914 – lipiec 1917 w [[I Brygada Legionów Polskich|I Brygadzie Legionów Polskich]]. Podporucznik z października 1914. Po [[kryzys przysięgowy|kryzysie przysięgowym]] powrócił do praktyki adwokackiej.
Powołany do Wojska Polskiego w czerwcu 1919. Od czerwca 1919 – stycznia 1921 sędzia śledczy [[Wojskowe sądy okręgowe (II RP)|Wojskowego Sądu Okręgowego]] w [[Warszawa|Warszawie]]. Styczeń 1921 – sierpień 1926 kierownik [[Wojskowe sądy rejonowe (II RP)|Wojskowego Sadu Rejonowego]] w [[Twierdza Modlin|Modlinie]], W 1922 został zweryfikowany w stopniu [[major]]a, w korpusie oficerów [[Audytor (sędzia wojskowy)|audytorów]] ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. Od sierpnia 1926 do marca 1932 podprokurator, a potem sędzia orzekający Wojskowego Sadu Okręgowego nr I w Warszawie. Posądzany o udział w zatuszowaniu sprawy gen. [[Włodzimierz Zagórski (generał)|Włodzimierza Zagórskiego]].
12 kwietnia 1927 roku awansował na [[podpułkownik]]a ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 roku i 5. lokatą w korpusie oficerów sądowych<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 118.</ref>. 29 stycznia 1932 roku został awansowany na [[pułkownik]]a ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów sądowych<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z 30 stycznia 1932 roku, s. 97.</ref>. 10 marca 1932 roku Prezydent RP mianował go sędzią [[Najwyższy Sąd Wojskowy|Najwyższego Sądu Wojskowego]], a Minister Spraw Wojskowych przeniósł z Wojskowego Sadu Okręgowego Nr I do Najwyższego Sądu Wojskowego w Warszawie na stanowisko sędziego<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 220, 242.</ref>. 20 maja tego samego roku został wyznaczony na stanowisko zastępcy szefa [[Departament Sprawiedliwości Ministerstwa Spraw Wojskowych|Departamentu Sprawiedliwości Ministerstwa Spraw Wojskowych]] w Warszawie{{odn|Stawecki|1994|s=215}}<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 408.</ref>{{odn|Kryska-Karski|Żurakowski|1991|s=129 autorzy podali, że w maju 1932 roku został zastępcą szefa departamentu i naczelnym prokuratorem wojskowym}}. 27 stycznia 1933 roku został mianowany z dniem 1 stycznia 1933 roku szefem Departamentu Sprawiedliwości Ministerstwa Spraw Wojskowych i Naczelnym Prokuratorem Wojskowym<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 79.</ref>. Na generała brygady został awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 roku i 16. lokatą w korpusie generałów{{odn|Kryska-Karski|Żurakowski|1991|s=129 autorzy błędnie podali, że awansował na generała brygady ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 roku}}. We wrześniu 1939 był naczelnym szefem służby sprawiedliwości w [[Naczelne Dowództwo Wojska Polskiego (1939)|Naczelnym Dowództwie WP]].
| |||