Deklaracja z Balamand: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Link tożsamy z tekstem linka |
Usunięto z wikiźródeł |
||
Linia 7:
== Treść Deklaracji ==
{{Cytat|13. (...) Obie strony rozumieją, że to, co Chrystus powierzył Swojemu Kościołowi: wyznanie wiary apostolskiej, uczestnictwo w tych samych sakramentach, przede wszystkim jedyne kapłaństwo sprawujące jedyną ofiarę Chrystusa, sukcesja apostolska biskupów – nie może być uważane za wyłączną własność jednego z naszych Kościołów. W tym kontekście nie ulega wątpliwości, że powtórne chrzty muszą być zaniechane.
14. To w tej perspektywie Kościoły katolickie i Kościoły prawosławne uznają się wzajemnie za Kościoły siostrzane, obdarzone wspólną odpowiedzialnością za utrzymanie Kościoła Bożego w wierności Jego Boskiemu powołaniu, a szczególnie w tym co się tyczy jedności. Zgodnie ze słowami papieża Jana Pawła II, ekumeniczny wysiłek siostrzanych Kościołów Wschodu i Zachodu, zakorzeniony w dialogu i modlitwie jest poszukiwaniem doskonałej i pełnej komunii, która nie jest ani wchłonięciem, ani połączeniem, lecz spotkaniem w prawdzie i miłości<ref>''[[Slavorum apostoli]]'', 27</ref> (
Katolickie rozróżnienie w ramach [[Chrześcijaństwo|chrześcijaństwa]] na Kościoły i kościelne wspólnoty chrześcijańskie przypomniała siedem lat później deklaracja ''[[Dominus Iesus]]''. Kościoły prawosławne są uznane za ''prawdziwe Kościoły partykularne'', składające się na Kościół powszechny, który trwa nieprzerwanie poprzez sukcesję apostolską biskupa Rzymu w Kościele katolickim (powszechnym). Ten ostatni należy oczywiście rozumieć szerzej niż sam Kościół rzymskokatolicki obrządku łacińskiego:
|