Konstantynów Łódzki: Różnice pomiędzy wersjami

5 stycznia 1940, w 4-piętrowej fabryce włókienniczej K. Steinerta i braci Schweikert przy ulicy Łódzkiej 27, Niemcy utworzyli [[obóz przesiedleńczy w Konstantynowie|obóz przesiedleńczy]] (''Durchgangslager Konstantinow'') dla ludności polskiej. Życie straciło tam ok. 1200 więźniów, pochowanych na miejscowym cmentarzu, w specjalnie wydzielonej kwaterze<ref>Grynia Marianna, ''Wypędzeni. Lager in Konstantinow'', Warszawa 2011 [wspomnienia więźniarki], {{ISBN |978-83-62446-08-7}}.</ref>. Przez ten obóz przeszła też grupa łódzkich księży aresztowanych w dniach 5-7 października 1941, podczas dużej akcji represyjnej skierowanej przeciwko łódzkiemu kościołowi. Obóz uległ likwidacji 16 sierpnia 1943, a w jego miejsce utworzono obóz dla dzieci i młodzieży białoruskiej, rosyjskiej i ukraińskiej, uznanych za nadające się do zgermanizowania (''Ost Jugendverwahrlager der Sicherheitspolizei in Tuchingen''). Pierwszy transport tych dzieci w liczbie 1200 został przywieziony w kwietniu 1944 roku. W tej roli obóz funkcjonował do końca okupacji niemieckiej w Konstantynowie (18 I 1945). Tuż przed jej końcem załoga obozu zbiegła. Pozostałe w obozie dzieci zostały 12 kwietnia 1945 odwiezione do Rosji<ref>''Obozy hitlerowskie na ziemiach polskich, 1939–1945. Informator encyklopedyczny'', Warszawa 1979, s. 240-241.</ref>. O istnieniu tego obozu przypomina obelisk ustawiony przed byłym jego budynkiem.