Atton z Pistoi: Różnice pomiędzy wersjami

| imię oryginalne =

| Tytuły =

| zdjęcie podpis =

| Miejsce_śmierci =

| Data_beatyfikacji =

| Miejsce_beatyfikacji =

| Beatyfikowany_przez =

| Miejsce_kanonizacji =

| Kanonizowany_przez =

| Atrybuty =

| Patron =

| Miejsce_kultu =

| commons =

| quote =

'''Atton z Pistoi''' (ur. ok. [[1070]] w [[Val de Peza]] lub w [[Badajoz]]<ref>{{r|Ughelli, kol. 294. Placido Lugano, ''L'Italia Benedictina'', Rzym 1929, s. 371, określa go jako Hiszpana, nie precyzując miejsca urodzenia.</ref>}}; zm. [[22 maja]] lub [[21 czerwca]] [[1153]]{{r|SB}}<ref>|Ughelli, kol. 299; Cappelletti, s. 96. Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 1: A-C. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 297, podają, że zmarł w 1143.</ref>}}) – [[święty]] [[Kościół katolicki|Kościoła katolickiego]], [[biskup]]{{r|FRO|DEO|SB}}.

Gdy poczuł powołanie do życia zakonnego był już [[kapłan]]em i wstąpił do walembrozjanów{{r|FRO}}. Między rokiem 1125<ref>{{r|Kehr, s. 90 nr 11.</ref>}} a czerwcem 1130 (najprawdopodobniej w 1127<ref>{{r|Placido Lugano, ''L' Italia Benedictina'', Rzym 1929, s. 371</ref>}}) został [[opat]]em Vallombrosa i [[Generał (zakon)|generałem zakonu walembrozjanów]]{{r|FRO}}<ref>|Placido Lugano, ''L' Italia Benedictina'', Rzym 1929, s. 371; Kehr, s. 90-91 nr 12-13).</ref>Benedictina2}}. Założył kilka klasztorów, a pomiędzy 2 września<ref>{{r|Tego dnia był jeszcze opatem Vallombrosa: Kehr, s. 91 nr 13.</ref>}} a 21 grudnia 1133<ref>{{r|Kehr, s. 119 nr 6; Ughelli, kol. 294-296; Cappelletti, s. 93-96.</ref>}} roku został [[sakra|powołany na stolicę]] [[biskup]]ią w [[Pistoia|Pistoi]] po Hildebrandzie{{r|DEO}}<ref>|Kehr, s. 119 nr 6; Ughelli, kol. 294-296.</ref>{{rkol2|FRO}}.

W swojej działalności, prócz obrony dóbr kościelnych, walki z [[Symonia|symonią]], przeciwstawiał się [[konkubinat]]owi księży i występował w sporach w roli mediatora{{r|FRO}}. 17 lutego 1144 uzyskał od papieża [[Celestyn II|Celestyna II]] potwierdzenie granic i stanu posiadania swojej diecezji<ref>{{r|Kehr, s. 121 nr 16.</ref>}} Z tej samej daty pochodzi także list Celestyna II do duchownych i mieszkańców miasta [[Prato]], upominający ich, że winni być posłuszni Attonowi z Pistoi jako swojemu biskupowi<ref>{{r|Kehr, s. 121 nr 15.</ref>}}. Przed 1145 rokiem Atton w porozumieniu z arcybiskupem Diego z Composteli [[Translacja (kult świętych)|sprowadził]] [[relikwie]] świętego Jakuba, które umieścił w specjalnej kaplicy (oratorium) w katedrze św. Zenona w Pistoi{{r|FRO}}<ref>|Ughelli, kol. 296- 299; Kehr, s. 128.</ref>}}. 22 listopada 1145 papież Eugeniusz III udzielił odpustów pielgrzymom odwiedzającym oratorium św. Jakuba<ref>{{r|Ughelli, kol. 298- 299; Kehr, s. 128 nr 1-2.</ref>}}. Po raz ostatni Atton udokumentowany jest w akcie donacyjnym dla szpitala św. Jakuba w Pistoi z dnia 24 kwietnia 1153<ref>Luigi Bargiacchi, [http://{{r|archive.org/stream/storiadegliistit12barg#page/n59/mode/2up Storia degli istituti di beneficenza, d'istruzione ed educazione in Pistoia e suo circondario dalle respettive origini a tutto l'anno 1880], Florencja 1883, s. 47-49; por. Ughelli, kol. 294 przyp. 1.</ref>}}.

Atton zmarł w opinii świętości w dniu 22 maja 1153<ref>{{r|Ughelli, kol. 299. Jego następca jest udokumentowany od 14 lutego 1154 (Kehr, s. 122 nr 19; Ughelli, kol. 299).</ref>}}. [[Kult świętych|Kult]] Attona z Pistoi zatwierdził [[papież]] [[Klemens VIII]] [[24 stycznia]] [[1605]] roku{{r|SB}}. Wpisany w [[Martyrologium|Martyrologium Rzymskim]] jako [[Święci i błogosławieni Kościoła katolickiego|święty]] i [[wspomnienie liturgiczne|wspominany]] 22 maja{{r|SB}}.

{{== Przypisy|przypisy ==

<ref name="BHL">''Bibliotheca hagiographica latina'', Bruxellis, 1898-1901; 4398</ref>

<ref name=SB"DEO">{{cytuj stronę | url = http://www.santiebeatideon.itpl/dettaglioimieniny/90570 imie,304,atton.html| tytuł = Sant' Attone Atto(AttoN) di Pistoia | autor = Benvenuto Matteucci | język = it | data dostępu = 2012-09-20}}</ref>