Szlak turystyczny: Różnice pomiędzy wersjami

W [[Sudety|Sudetach]] najbardziej aktywną organizacją w znakowaniu szlaków było niemieckie [[Morawsko-Śląskie Sudeckie Towarzystwo Górskie]] (w samych [[Jesioniki|Jesionikach]] w okresie międzywojennym wyznaczyło 2000 kilometrów szlaków) oraz [[Klub Czeskich Turystów]]. Początkowo stawiano kamienne słupki z wyrytymi napisami (niemieckimi i czeskimi po południowej stronie, niemieckimi po północnej), pomalowanymi czarną farbą. Od 1885 roku pojawił się system znaków malowanych farbą - krzyże, kropki i trójkąty. W 1889 KČT rozpoczął znakowanie w formie czerwonych poziomych pasów obramowanych węższymi, białymi (podobnie jak ma to miejsce dzisiaj).

 

 

Dodatkowo w czechosłowackich Karkonoszach od [[1923]] stawiano na szlakach czerwone symbole (tzw. ''muttichovki'', od nazwiska pomysłodawcy i autora; każdy obiekt docelowy miał przypisany inny symbol) – celem była "neutralizacja" oznaczeń w dobie czesko-niemieckich sporów o język, jaki powinien znaleźć się na drogowskazach. W praktyce nie były to oznaczenia szlaków tylko punktów docelowych. Po II wojnie światowej zarówno po polskiej jak i czeskiej stronie zastąpiono je znakami używanymi obecnie, jednak przedwojenne symbole graficzne po stronie czeskiej pozostawiono i służą turystom do dnia dzisiejszego (w okresie międzywojennym oznaczano też tak szlaki prowadzące do niektórych obiektów po dzisiejszej polskiej stronie, np. do nieistniejącego już [[Schronisko im. Księcia Henryka|Schroniska Księcia Henryka]] czy [[Schronisko PTTK „Strzecha Akademicka”|Strzechy Akademickiej]]).