Sala Kolumnowa w Sejmie: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
rozbudowa-cd, drobne merytoryczne
drobne redakcyjne
Linia 13:
Efektownymi elementami wnętrza są wielkie [[Faza krystaliczna|kryształowe]] [[kandelabr]]y, wykonane według projektu [[Tadeusz Gronowski|Tadeusza Gronowskiego]]<ref name="Czapelski236"/>. Oprócz funkcji dekoracyjnej miały one także spełniać funkcję praktyczną – doświetlać salę, której okna wychodzą na północ<ref name="Cz95"/>.
 
W porównaniu z Holem Głównym Sala Kolumnowa jest niska<ref name="Czapelski236"/>. Powodem była chęć właściwego wyeksponowania Bohdana Pniewskiego ogromnego [[plafon]]u, który miał znaleźć się na suficie. Ten projekt nie został jednak zrealizowany<ref name="Czapelski236">{{cytuj książkę | nazwisko = Czapelski | imię = Marek | tytuł = Bohdan Pniewski – warszawski architekt XX wieku | wydawca = Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego | miejsce = Warszawa | data = 2008 | strony = 236 | isbn = 978-83-235-0450-4}}</ref>, podobnie jak projekt umieszczenia na ścianach wielobarwnych tkanin ściennych<ref name="Wierzbicka204">{{Cytuj książkę | nazwisko = Wierzbicka | imię = Bożena | tytuł = Gmachy i wnętrza sejmowe w Polsce | wydawca = Wydawnictwo Sejmowe | miejsce = Warszawa | data = 1998 | strony = 204 | isbn = 83-7059-285-6}}</ref>.
 
W latach 90. sala została oszpecona poprzez doczepienie do trzonów kolumn systemu nagłaśniającego<ref name="Cz95"/>.