Krzywa położona bliżej początku układu współrzędnych przedstawia możliwości produkcyjne danego kraju ([[krzywa możliwości produkcyjnych]]). Styczna do tej krzywej przedstawia krzywą relacji wymiennej dóbr kapitałochłonnych na pracochłonne. W omawianym przypadku jest to relacja 1 do 1. Punkt A przedstawia produkcję tego kraju – 30 dóbr pracochłonnych i 50 dóbr kapitałochłonnych.
W momencie, gdy zasoby pracykapitału wzrosną, np. w wyniku napływu siły roboczejinwestycji z zagranicy, zmieniają się możliwości produkcyjne omawianego kraju. Ukształtuje się nowa krzywa możliwości produkcyjnych położona dalej od początku układu współrzędnych. Widać, że jest ona bardziej spłaszczona w kierunku dóbr pracochłonnychkapitałochłonnych a punkt równowagi produkcyjnej przesuwa się do A’, w którym produkcja dóbr pracochłonnychkapitałochłonnych wzrasta z 50 do 105 a dóbr kapitałochłonnychpracochłonnych spada z 30 do 20.
Dlaczego tak się dzieje? Przy większej podaży zasobów czynnika pracykapitału, kraj chce wyprodukować i sprzedać jak najwięcej. Relacje cen światowych pozostają bez zmian (gdyż omawiany przypadek wzrostu produkcji w kraju małym nie ma wpływu na zmiany cen na rynku światowym), co dodatkowo stymuluje mały kraj do produkcji. Po wzroście zasobów pracykapitału kraj produkuje nie 50 ale 105 jednostek dobra pracochłonnegokapitałochłonnego. Należy jednak pamiętać, że produkując dobra pracochłonnekapitałochłonne, kraj zużywa również drugi czynnik produkcji – kapitałpracę, którego zasobność pozostaje bez zmian. Następuje odciągnięcie kapitałupracy z produkcji dóbr kapitałochłonnychpracochłonnych do intensywniejszej produkcji dóbr pracochłonnychkapitałochłonnych. Efektem tego jest właśnie spadek produkcji dobra kapitałochłonnegopracochłonnego z 30 do 20 jednostek.
Wzrost produkcji może dotyczyć również dobra kapitałochłonnegopracochłonnego. Wtedy krzywa możliwości produkcyjnych będzie przedstawiać się następująco:
W kraju zasobnym w kapitalprace, po dodatkowym wzroście tego czynnika produkcji i niezmienionej podaży pracykapitału, krzywa możliwości produkcyjnych przesunie się w górę a punkt równowagi przesunie się z punktu AB do AB'. Produkcja dóbr kapitałochłonnychpracochłonnych zwiększy się z 50 do 105, a dóbr pracochłonnychkapitałochłonnych spadnie z 30 do 20. Mechanizm zmian jest zatem analogiczny, z tym, że kierunek zmian jest odwrotny.
