Oscar Niemeyer: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m WP:SK, szablon |
m poprawa linków |
||
Linia 27:
Niemeyer, wywodzący się z rodziny żydowskiego pochodzenia<ref>{{Cytuj|tytuł=No such thing as ‘Jewish architecture’|data dostępu=2016-05-27|opublikowany=The Jerusalem Post {{!}} JPost.com|url=http://www.jpost.com/Opinion/No-such-thing-as-Jewish-architecture-402192}}</ref>, dorastał w środowisku artystycznym. W 1934 ukończył studia na Narodowej Akademii Sztuk Pięknych ([[Escola Nacional de Belas Artes]]) w Rio de Janeiro, po czym mimo trudnych warunków materialnych zrezygnował z wynagrodzenia, praktykując w biurze renomowanych architektów nowoczesnych [[Lucio Costa|Lúcio Costy]] i Carlosa Leão. W 1936 Lúcio Costa został wybrany przez ministra edukacji Gustavo Capanemę na projektanta zespołu gmachów ministerstwa oświaty i zdrowia w Rio de Janeiro. W 1939 kierownictwo projektu przejął Niemeyer, współpracując z Lúcio Costą, Carlosem Leão, Affonso Eduardo Reidym, Jorge Moreirą oraz Ernanim Vasconcellosem. Konsultantem projektu był sławny już wówczas francuski architekt [[Le Corbusier]]. Niemeyer znalazł się pod silnym wpływem jego architektury. Szybko wytworzył jednak swój osobisty skulpturalny i abstrakcyjny styl, osadzający modernizm w miejscowym klimacie kulturowym.
W 1945 wstąpił do [[Brazylijska Partia Komunistyczna|Brazylijskiej Partii Komunistycznej]], której członkiem pozostał do roku 1990. Poglądy polityczne Niemeyera – zaangażowanego komunisty – mają duży wpływ na jego twórczość, lecz były również powodem poważnych perturbacji w życiu architekta. Niemeyer był aktywnym działaczem lewicowym. Po przejęciu władzy w Brazylii przez wojskową juntę został zmuszony do emigracji, którą spędził głównie we Francji. Przyjaźnił się z wieloma komunistycznymi liderami, m.in. z Fidelem Castro. Zaprojektował także siedzibę Francuskiej Partii Komunistycznej<ref>
Po przejęciu w 1964 władzy w Brazylii przez [[Junta (władza wojskowa)|juntę]] zakazano mu wykonywania zawodu, a w 1966 zmuszono do opuszczenia kraju, sugerując wyjazd do [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]]. Architekt osiedlił się wówczas we Francji, odwiedził jednak ZSRR i wiele krajów bloku wschodniego. Stał się zaufanym przyjacielem wielu lewicowych polityków, w tym m.in. przywódcy [[Kuba|Kuby]] [[Fidel Castro|Fidela Castro]], który odwiedzał go później w jego atelier.
| |||