Klimat uprawy buraka cukrowego koncentruje się w strefie klimatu umiarkowanego. Długie dni letnie i obfitość słońca są pożądane do osiągnięcia wyższej zawartości cukru. Warzywo wymaga dużego nawadniania, dlatego duże znaczenie mają rozkład i suma opadów w okresie wegetacji (ok. 600 mm). Brak wody znacznie obniża plony. Burak cukrowy nie jest zbyt wrażliwy na niskie temperatury. Dopiero przymrozki około -8 st. C uszkadzają młode rośliny, a jesienią wykopane korzenie są uszkadzane przez przymrozki dochodzące do -6 lub -8 st. C. Długość okresu wegetacji buraka, zapewniająca wysoki plon i dobrą jakość korzeni, powinna wynosić 180-190 dni. Burak cukrowy jest uprawiany na różnych glebach, jednak najlepsze zbiory osiąga się na glebach głębokich, luźnych, dobrze odwodnionych i mających zdolność magazynowania wilgoci, o dużej zawartości składników mineralnych i organicznych, które trzeba uzupełniać intensywnym nawożeniem. Takimi glebami na których najczęściej się uprawia są czarne ziemie i gleby brunatne. Burak jest rośliną objętościową, której przewóz na dalsze odległości jest nie opłacalny. Rozmieszczenie cukrowni jest więc głównym czynnikiem lokalizacji uprawy buraków. Uprawa tej rośliny jest kapitałochłonna jak i wymagająca dużych nakładów pracy.<ref name=":0" />
