Hi-fi: Różnice pomiędzy wersjami

Pod koniec [[XX wiek]]u znaczenie terminu hi-fi zmniejszyło się ze względu na fakt, że większość produkowanych wówczas urządzeń elektroakustycznych średniej jakości spełniała normy jakościowe stawiane trzydzieści lat wcześniej najdroższym urządzeniom. Np. norma niemiecka dopuszczała dla urządzeń klasy hi-fi, przy paśmie odtwarzania 20 [[herc|Hz]] – 20 kHz i mocy 2×20 [[wat|W]], do nierównomierności poziomu odtwarzania ±3 [[decybel|dB]] i jednoprocentowych zniekształceń nieliniowych (na częstotliwości 1 kHz) przy pracy ciągłej (pod tym pojęciem rozumiano co najmniej 10 minut) z sygnałem sinusoidalnym. Rozwój elektroniki pozwolił na skonstruowanie lepszych urządzeń – współcześnie takie parametry posiadają np. [[wzmacniacz]]e skonstruowane przy pomocy jednego [[układ scalony|układu scalonego]] i kilku [[Element elektroniczny bierny|elementów biernych]].

 

 

{{uwagi}}