Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach: Różnice pomiędzy wersjami

Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach powstał w grudniu 1936 roku (na mocy dekretu [[Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego|Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego]] Rzeczypospolitej Polskiej z 1936) jako prywatne Wyższe Studium Nauk Społeczno-Gospodarczych. Nauczanie rozpoczęto na jedynym wtedy Wydziale Organizacji Przemysłowej 11 stycznia 1937 roku i datę tę uważa się za początek działalności szkoły. W roku 1938 uruchomiony został Wydział Administracji Publicznej. Studia na obydwu wydziałach trwały trzy lata i miały charakter zawodowy. Organizatorem i pierwszym rektorem Uczelni był dr Józef Lisak. Pierwszą siedzibą lokalową stały się użyczone pomieszczenia obszernego gmachu ówczesnej znanej szkoły średniej - [[Śląskie Techniczne Zakłady Naukowe|Śląskich Technicznych Zakładów Naukowych]].

 

 

Systematycznie zwiększała się też liczba studentów. Uwzględniając tę tendencję Uczelnia otrzymała dwa własne obiekty w Katowicach, w rejonie ulic [[Ulica 1 Maja w Katowicach|1 Maja]] i [[Ulica Bogucicka w Katowicach|Bogucickiej]]: klasyczny, funkcjonalny gmach byłego ratusza gminy miejskiej Zawodzie (obecny rektorat) i budynek szkolny, przystosowany do nauczania akademickiego (obecny budynek "A"). Po odremontowaniu pomieszczeń ze zniszczeń wojennych rok szkolny 1946/1947 zainaugurowano w nowej siedzibie. Wokół wspomnianych dwóch budynków w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych powstał cały kompleks nowych obiektów, tworząc swoiste centrum akademickie - nadal rozbudowywane. Zmieniały się jednocześnie status i pozycja Uczelni. W 1950 roku nastąpiło ujednolicenie ekonomicznego kształcenia w całym kraju. Katowickie Studium, tak jak wszystkie uczelnie ekonomiczne, zostało upaństwowione i przekształcone w Wyższą Szkołę Ekonomiczną. Zaprzestano kształcenia w zakresie prawa na Wydziale Administracji Publicznej, a w jego miejsce utworzono Wydział Handlowy. Dobrze rozwijające się autonomiczne Centralne Studium Rachunkowości i Finansów przekształcono w roku 1950 w Wydział Finansów i Rachunkowości, który funkcjonował do 1958 roku. Wydział Organizacji Przemysłowej przemianowano na Wydział Planowania Przemysłu. W roku akademickim 1952/1953 szkoła otrzymała prawo nadawania swoim absolwentom stopni magisterskich. Lata pięćdziesiąte charakteryzowały się w nauczaniu dominacją problematyki centralnego planowania, rachunkowości i finansów.

Lata sześćdziesiąte upłynęły pod znakiem rozwoju kształcenia w zakresie ekonomiki przemysłu i przedsiębiorstw przemysłowych. Dopiero w roku 1968 utworzony został Wydział Handlu i Ekonomiki Żywienia, który w 1974 roku przekształcono w Wydział Handlu, Transportu i Usług, poszerzając znacząco obszar działalności naukowo-dydaktycznej. Stopniowo wzrastała ranga Uczelni jako ośrodka naukowego. Wydział Przemysłu otrzymał w 1960 roku prawo nadawania stopnia [[doktor]]a, a w roku 1969 stopnia doktora habilitowanego nauk ekonomicznych. Drugi z wydziałów analogiczne prawa uzyskał: w 1979 roku w zakresie nadawania stopnia doktora ekonomii a w roku 1991 - w zakresie stopnia doktora habilitowanego nauk ekonomicznych.

 

 

 

 

 

 

 

 

== Władze ==

'''Prorektor ds. Nauki i Kadry Akademickiej'''

* dr hab. Barbara Kos, prof. UE

 

'''Dziekan Wydziału Biznesu, Finansów i Administracji'''