Feliks Franciszek Łubieński: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Okres napoleoński: Przypis |
→Mąż stanu: Dodatki merytoryczne z przypisem |
||
Linia 33:
Został wybrany jako poseł [[województwo sieradzkie (I Rzeczpospolita)|województwa sieradzkiego]] na [[Sejm Czteroletni]] w [[1788]] roku.<ref>Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 320.</ref> Był członkiem stronnictwa patriotycznego i jednym z redaktorów aktu konfederacji Sejmu. Czuwał nad przyjęciem [[Konstytucja 3 maja|Konstytucji 3 maja]] w lutym 1792 roku na [[Sejmiki ziemskie|sejmiku]] sieradzkim. Zorganizował też zjazd szlachty w Sieradzu, który uchwalił wyrazy sympatii dla Konstytucji. Figurował na liście posłów i senatorów [[Ambasadorowie i posłowie rosyjscy w Rzeczypospolitej 1763–1794|posła rosyjskiego]] [[Jakow Bułhakow|Jakowa Bułhakowa]] w [[1792]] roku, która zawierała zestawienie osób, na które [[Rosjanie]] mogą liczyć przy rekonfederacji i obaleniu dzieła 3 maja.<ref>Łukasz Kądziela, ''Między zdradą a służbą Rzeczypospolitej. Fryderyk Moszyński w latach 1792-1793'', Warszawa 1993, s. 46, Сборник Русского исторического общества, t. 47,Petersburg 1885, s. 273.</ref>
Wiadomość o przystąpieniu [[Stanisław August Poniatowski|króla]] do [[konfederacja targowicka|konfederacji targowickiej]] przyjął „z uszanowaniem”, pisząc jednak do króla, iż „to wszelkie moje przechodzi pojęcie”. Podczas [[Wojna polsko-rosyjska 1792|wojny polsko-rosyjskiej]] w 1792 roku był komisarzem sejmowym przy [[Tadeusz Kościuszko|Tadeuszu Kościuszce]]. Po klęsce zabiegał o zwolnienie polskich jeńców u [[Królestwo Prus|władz pruskich]]. Po [[II rozbiór Polski|II rozbiorze]] Polski (1793) jego majątki – Kalinowa i Szczytniki znalazły się w [[Zabór pruski|zaborze pruskim]]. W 1793 r. w Szczytnikach przyjął, w otoczeniu ok. 100 miejscowej szlachty, króla pruskiego [[Fryderyk Wilhelm II Pruski|Fryderyka Wilhelma II]], który wybrał się na objazd zdobyczy terytorialnych po [[II rozbiór Polski|II rozbiorze Polski]]. Łubieński był członkiem sprzysiężenia, przygotowującego wybuch [[insurekcja kościuszkowska|powstania kościuszkowskiego]] oraz uczestnik insurekcji kościuszkowskiej.<ref>Bartłomiej Szyndler, Powstanie kościuszkowskie 1794, Warszawa 1994, s. 33.</ref><ref>Marta Męclewska, ''Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008'', Zamek Królewski, Warszawa 2008, s. 255.</ref> Wkrótce też za wstawiennictwem króla pruskiego - zamienił majątki swe Kalinowa i Szczytniki na dobra guzowskie - oraz uzyskał starostwo guzowskie i przeniósł się z Kalinowej do [[Guzów (powiat żyrardowski)|Guzowa]], gdzie ostatecznie, na stałe osiadł w 1823 r.<ref>Żuchlewska Teresa, ''Feliks Łubieński. Działalność polityczna i jej związek z nauką i Kulturą''. Rocznik Żyrardowski 6, 417-439. 2008. Muzeum Historii Polski; http://mazowsze.hist.pl/29/Rocznik_Zyrardowski/658/2008/23611/</ref> W roku 1798 otrzymał od króla Prus, Fryderyka Wilhelma III, tytuł hrabiowski.
===Okres napoleoński===
| |||