Hotel Warszawa w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami

W dolnej części budynku znajdowała się przestrzeń biurowa, w wieży mieściły się luksusowe apartamenty. Pomiędzy nimi, na szóstym piętrze mieściły się mieszkania służbowe i pomieszczenia gospodarcze. W części biurowej mieściły się nie tylko pomieszczenia towarzystwa Prudential, ale również elektrowni i innych firm. Najbardziej luksusowe mieszkania miały po 240 m² powierzchni, zajmowanej przez 6 pokojów, 3 łazienki, kuchnię i służbówkę. Nawet mniej luksusowe apartamenty miały oprócz wejścia głównego wejście dla służby i windy{{r|gm}}. Budynek zaprojektował [[Marcin Weinfeld]], zaś stalową konstrukcję spawaną ustawioną na [[żelbet]]owych fundamentach biurowca zaprojektowali [[Stefan Bryła]] i [[Wenczesław Poniż]]<ref>Encyklopedia Warszawy, Praca zbiorowa pod kierunkiem Barbary Petrozolin-Skowrońskiej, Wydawnictwa Naukowe PWN, Warszawa 1994, {{ISBN|83-01-08836-2}}.</ref>. Drzwi wejściowe skonstruowano z patynowanej miedzi, pozostałe drzwi i framugi okien wykonano z jesionu. Nad bocznymi wejściami znajdowały się rzeźby [[Ryszard Moszkowski|Ryszarda Moszkowskiego]]{{r|gm}}. Do budowy użyto 2 mln cegieł pustakowych, 2 tys. t cementu, 1500 t stali.

 

 

W 1936 na dachu zbudowano kilkunastometrowy maszt eksperymentalnej stacji telewizyjnej. Profesor [[Politechnika Warszawska|Politechniki Warszawskiej]] [[Janusz Groszkowski]] (późniejszy prezes PAN) zbudował tu i uruchomił pierwszy w Europie nadajnik telewizyjny, zanim to zrobili Niemcy na [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1936|igrzyska olimpijskie w Berlinie]]. Dwa lata później otwarto tam również studio telewizyjne, które od 1940 r. miało nadawać stały program<ref>Rafał Kuzak, [http://ciekawostkihistoryczne.pl/2011/06/26/prawdziwe-poczatki-telewizji-w-polsce-czyli-tele-superheterodyna-z-okiem-elektrycznym/ ''Prawdziwe początki telewizji w Polsce, czyli tele-superheterodyna z okiem elektrycznym''], "Ciekawostki historyczne", 26 czerwca 2011 [dostęp 26-08-2014].</ref>.