Bateria burtowa: Różnice pomiędzy wersjami

 

'''Bateria burtowa''' – dawny sposób umieszczenia [[działo|dział]] na [[okręt|okręcie]], polegający na ustawieniu ich na [[Łoże (broń palna)|lawetach]] wzdłuż obu [[burta (statek wodny)|burt]], skierowanych w przybliżeniu prostopadle do osi podłużnej okrętu. W ten sposób działa mogły strzelać tylko do celu znajdującego się z boku okrętu, z niewielką możliwością zmiany kąta ostrzału w poziomie. Lufy dział wystawały na zewnątrz burt przez otwierane furty działowe. Po wystrzale działo wskutek [[odrzut broni|odrzutu]] cofało się do wnętrza kadłuba, co umożliwiało załadowanie go [[broń odprzodowa|od przodu]]. W celu zmniejszenia odrzutu działo było hamowane linami. Zasadniczym miejscem do ustawiania [[artyleria|artylerii]] na okręcie były zakryte [[pokład działowy|pokłady działowe]], lecz mniejsze działa umieszczano także na odkrytych [[pokład statku|pokładach]] górnych, a na małych okrętach działa ustawiano tylko na pokładzie górnym. Ponieważ baterie znajdowały się przy obu burtach, najwyżej połowa artylerii okrętu mogła strzelać w kierunku jednej burty (w rzeczywistości bywało to nieco mniej niż połowa, gdyż czasami działa były montowane także w kierunku na [[dziób (statek wodny)|dziób]] i [[Rufa|rufę]] okrętu). Niewielkie działa były także montowane na [[nadburcie|nadburciach]] w sposób obrotowy.

 

W [[XIX wiek|XIX]] wieku pojawiły się też działa montowane w sposób obrotowy na pokładzie górnym okrętów. W latach 60./70. XIX wieku baterie burtowe zostały wyparte przez [[kazamata (okrętownictwo)|kazamaty]], a następnie przez [[wieża artyleryjska|wieże artyleryjskie]].

 

[[Kategoria:Konstrukcja okrętów]]