Marta Wiecka: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
RadLes (dyskusja | edycje)
popr. edyc.
RadLes (dyskusja | edycje)
popr. stylu zdania
Linia 93:
 
=== Powołanie zakonne ===
W wieku piętnastu lat zdecydowała się pod wpływem przeżyć duchowych na wybór drogi [[Życie konsekrowane|życia konsekrowanego]], prosząc listownie swojego spowiednika ks. Mariana Dąbrowskiego, by jako [[kapelan]], wstawił się za nią u [[Zespół klasztorny Sióstr Miłosierdzia w Chełmnie|Sióstr Miłosierdzia w Chełmnie]], by zechciały ją przyjąć{{r|F|I}}. Rok później przekonała [[rektor]]a [[Wyższe Seminarium Duchowne w Pelplinie|Seminarium Duchownego w Pelplinie]], żeby ten przyjął jej brata Jana w szeregi [[Kleryk (student)|alumnów]], mimo przepełnienia i wielu chętnych{{r|I}}. Z uwagi na młody wiek prośba jej o przyjęcie do szarytek nie została spełniona{{r|F}}. Wkrótce ponowiła starania, pisząc kolejny list, na który siostry odpowiedziały zaproszeniem ją na okres [[Boże Narodzenie|Bożego Narodzenia]] do klasztoru, gdzie poznała życie wspólnotowe tego Zgromadzenia{{r|F}}. Na kilka miesięcy przed wstąpieniem do zakonu dowiedziała się, że jej koleżanka, Monika Gdaniec także chciałachce zostać Siostrą Miłosierdzia{{r|F}}. Napisała więc prośbę do sióstr z Chełmna, ale otrzymała odpowiedź odmowną ze względu na brak miejsc w [[Postulat (zakon)|postulacie]]{{r|F}}.
 
W tej sytuacji, w trosce o dar powołania napisała kolejną prośbę, tym razem do Krakowskiej Prowincji Sióstr Miłosierdzia, gdzie została ostatecznie przyjęta wraz z Moniką Gdaniec, 26 kwietnia 1892 do klasztoru przy ul. Warszawskiej 8 w [[Kraków|Krakowie]]{{r|F|A}}. W okresie od 26 kwietnia do 11 sierpnia 1892 odbyła tam postulat, a następnie od 12 sierpnia tegoż roku przez osiem miesięcy [[nowicjat]], tzw. Seminarium{{r|F|A}}. W Zgromadzeniu Sióstr Miłosierdzia jest zwyczaj, że w dniu zakończenia formacji w Seminarium, siostry zapisują w specjalnej księdze swoje myśli i uczucia. W księdze tej zapisała ona wówczas{{r|D}}: