|
== Historia ==
Po raz pierwszy Solec wymieniony został w dokumencie z 1381 roku, w którym wymieniony jestzostał [[cześnik]] rawski Goworek [[Herb Rawicza|herbu Rawicz]] jako dotychczasowy jej właściciel, a następnie wymieniony został w 1382 roku gdzie książę [[Janusz I Starszy]] potwierdza darowanie Solca mieszczanom warszawskim.Starego PrzyMiasta wsi powstała [[przystań (żeglarstwo)|przystań]] a potem [[port rzeczny]], w którym cumowały [[barka|barki]] między innymi z [[sól kuchenna|solą]], którą transportowano Wisłą z [[Wieliczka|Wieliczki]]Warszawy. W tym miejscu przecinały się lądowe szlaki handlowe wschód-zachód z wodnymi południe-północ.
Wykopaliska [[archeologia|archeologiczne]] i pisana historia tych terenów mówią, że na długo zanim powstała Warszawa, książęta mazowieccy wystawili gród w Jazdowie, by strzegł [[Bród (geografia)|brodu]] pomiędzy Solcem a Kamionem. Pomiędzy grodem w Jazdowie i brodem przez rzekę, powstała [[przystań (żeglarstwo)|przystań]] a potem [[port rzeczny]], w którym cumowały [[barka|barki]] między innymi z [[sól kuchenna|solą]], którą transportowano Wisłą z [[Wieliczka|Wieliczki]]. W tym miejscu przecinały się lądowe szlaki handlowe wschód-zachód z wodnymi z południa na północ.
=== Jurydyka Solec ===
Na miejscu wsi miasto Stara Warszawa założyło w 1675 roku [[Solec (jurydyka)|miasteczko - jurydykę Solec]], które otrzymało [[prawa miejskie]]. Centrum miasteczka stanowił [[Rynek (urbanistyka)|rynek]] nazywany Soleckim, przy którym wzniesiono ratusz, a w 1698 roku zakon trynitarzy rozpoczął budowę [[Kościół Świętej Trójcy w Warszawie (na Solcu)|kościoła Świętej Trójcy]]). Nieopodal dawnego rynku (będącego obecnie parkingiem) zachował się klasycystyczny Magazyn Solny, który jest jedną z nielicznych pozostałości dawnej zabudowy pełnej magazynów, spichlerzy i karczem flisackich. W 1708 Solec nawiedziła epidemia, w wyniku której zginęlizmarli wszyscy soleccy i warszawscy trynitarze, a w 1713 zniszczyła go powódź. W pierwszej połowie [[XVIII wiek]]u [[jurydyka]] Solec liczyła około 5 000 mieszkańców. W roku 1762 zbudowano na Solcu [[Pałac Symonowiczów w Warszawie|Pałac Symonowiczów]]. W 1770 roku na zlecenie marszałka [[Stanisław Lubomirski (marszałek wielki koronny)|Stanisława Lubomirskiego]] zaczęto sypać wał wokół miasta, który wyznaczył południową granicę Solca. Dzięki fundacji [[Ignacy Ogiński|Ignacego Ogińskiego]] i jego żony w 1773 roku położono kamień węgielny pod budowę murowanego klasztoru [[Trynitarze|Trynitarzy]], którego budowę zakończono przed 1790. W latach 1771-1772 [[Kazimierz Poniatowski]] (brat króla) według projektu [[Szymon Bogumił Zug|Szymona Bogumiła Zuga]] zbudował pałac (w miejscu dzisiejszego ośrodka sportowego przy ulicy Solec)<ref>http://www.powisle.waw.pl/galeria/albums/userpics/10012/Solec1785.jpg</ref>, a następnie w latach 1776-79 wg projektu tego samego architekta ogród zwany [[Park na Książęcem w Warszawie|"Na Książęcem"]] z romantycznymi ruinami, minaretem i tzw. [[Elizeum w Warszawie|Elizeum]]<ref>Putkowska J., [[Kwartalnik Architektury i Urbanistyki]], Rocznik 2009, Tom 54, z. 2, s.17-40</ref><ref>http://yadda.icm.edu.pl/baztech/element/bwmeta1.element.baztech-article-BSW1-0061-0002</ref>. W 1783 pałac przy ulicy Solec stał się własnością Aleksandra Sapiehy. W 1784 przy ulicy Solec usytuowanych było 6 browarów, żupa królewska, 22 magazyny, spichlerz, a na rzece stały 2 młyny wodne, tzw. pływaki. W końcu XVIII w. liczba budynków na Solcu doszła do 120. Pod koniec XVIII wieku miasteczko zostało włączone do Warszawy.
=== Rozwój przemysłu ===
|
