Wolne Państwo Prusy: Różnice pomiędzy wersjami

|p2 =

|p2_flaga =

|p3 =

|p3_flaga =

|p4 =

|p4_flaga =

|p5 =

|p5_flaga =

|n4 =

|n4_flaga =

|n5 =

|n5_flaga =

|konstytucja =

|państwo =

|język_urzędowy =

|język_używany =

|status_terytorium =

|zależne_od =

|głowa_terytorium =

|głowa_terytorium_opis =

|w_imieniu_tekst =

|w_imieniu_urząd =

|w_imieniu =

|szef_rządu =

|szef_rządu_opis =

|w_imieniu_tekst2 =

|w_imieniu_urząd2 =

|w_imieniu2 =

|powierzchnia_wód =

|gęstość_miejsce =

|utworzenie_sposób =

|od_kogo =

|likwidacja_sposób =

|przez_kogo =

|religia_dominująca =

|waluta_nazwa =

|waluta_symbol =

|UTC =

|hymn =

|hymn_nazwa_polska =

|kod_ISO =

|domena =

|kod_samochodowy =

|numer_kierunkowy =

|terytoria_zależne =

|terytoria_autonomiczne =

|mapa_obraz =

|uwagi =

'''Wolne Państwo Prusy''' ([[język{{w niemieckijęzyku|de|niem.]] ''Freistaat Preußen''}}) – niemiecki [[kraj związkowy]], powstały po upadku [[Królestwo Prus|Królestwa Prus]] i [[Cesarstwo Niemieckie|Cesarstwa Niemieckiego]].

Na mocy tzw. [[konstytucja weimarska|konstytucji weimarskiej]] z [[1919]] roku Prusy utrzymały dominującą pozycję w tzw. [[Republika Weimarska|Republice Weimarskiej]], ich udział w powierzchni wynosił 62%, powodowało to, że ustrój federalny pozostawał faktycznie fikcją<ref>[[Jerzy Krasuski]]: ''Historia Rzeszy Niemieckiej 1871-1945'', [[Wydawnictwo Poznańskie]], Poznań 1985, str. 239.</ref>. Zdawano sobie z tego sprawę, [[Zgromadzenie Narodowe (Republika Weimarska)|Zgromadzenie Narodowe]] rozważało projekt rozwiązania Prus i ustanowienia kilku innych krajów związkowych (autorstwa prof. [[Hugo Preuß|Hugo Preussa]])<ref>[[Jerzy Krasuski]]: ''Historia Rzeszy Niemieckiej 1871-1945'', [[Wydawnictwo Poznańskie]], Poznań 1985, str. 240.</ref>.

W [[1920]] roku uchwalono [[Konstytucja Prus (1920)|pruską konstytucję]], na mocy której zachowały własny rząd i szeroki zakres samodzielności wewnętrznej. W lipcu 1932 [[Rząd Franza von Papena|rząd]] kanclerza Rzeszy [[Franz von Papen|Franza von Papena]] naruszając konstytucję wprowadził zarząd komisaryczny Prus, odsuwając od władzy rząd krajowy koalicji weimarskiej [[Otto Braun]]a zdominowany przez [[Socjaldemokratyczna Partia Niemiec|SPD]]<ref>Po wyborach do pruskiego [[Landtag (Prusy)|Landtagu]] 24 kwietnia 1932 roku koalicja weimarska utraciła większość w Landtagu. Rząd [[Otto Braun]]a pozostawał jednak przy władzy wobec niemożności wyłonienia innej większości parlamentarnej. Opozycję w Landtagu Prus stanowiły [[Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników]] i [[Komunistyczna Partia Niemiec]]. NSDAP posiadało 162 a KPD 57 (łącznie 219) miejsc w Landtagu na ogólne 423 mandaty, pozostałe partie miały 204 mandaty. 20 lipca 1932 kanclerz [[Franz von Papen]] wydał dekret zwalniający gabinet pruski z urzędu z uzasadnieniem, że rząd nie jest w stanie zapewnić porządku i bezpieczeństwa w kraju. Pretekstem były starcia komunistów z [[Sturmabteilung|SA]] w [[Altona (okręg administracyjny Hamburga)|Altonie]] podczas których zginęło 18 osób. Komisarzem Rzeszy w Prusach został sam Franz von Papen, jego zastępcą, faktycznie sprawującym funkcję Komisarza w Prusach – [[Franz Bracht]].</ref>. Był to jeden z przełomowych momentów rozstrzygających o dojściu [[Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników|NSDAP]] do władzy w Niemczech pół roku później i upadku Republiki Weimarskiej.

Po dojściu do władzy [[Adolf Hitler|Adolfa Hitlera]], w następstwie [[Gleichschaltung|unifikacji (''Gleichschaltung'')]] państwa niemieckiego, Prusy w latach [[1933]]–[[1935]]1933–1935 roku utraciły odrębność i stały się częścią [[III Rzesza|III Rzeszy]].

[[Sojusznicza Rada Kontroli Niemiec]] uznała, że [[militaryzm]] i [[ekspansjonizm]] niemiecki jest historycznie związany z Prusami i formalnie zlikwidowała Państwo Pruskie uchwałą nr 46 z [[25 lutego]] [[1947]] roku<ref>Amtsblatt des Kontrollrats in Deutschland z 1947 r. Nr 14, s. 262</ref>.