Głubczyn: Różnice pomiędzy wersjami

Początki wsi datuje się na 1380. W XV wieku właścicielami byli Danaborscy herbu [[Topór (herb szlachecki)|Topór]], a następnie Grzymułtowscy herbu [[Nieczuja (herb szlachecki)|Nieczuja]], [[Kościeleccy herbu Ogończyk|Kościeleccy]] herbu [[Ogończyk (herb szlachecki)|Ogończyk]] i Grudzińscy herbu [[Grzymała (herb szlachecki)|Grzymała]]. W 1588 wzniesiono pierwszy kościół. W 1653 wymieniona jest szkoła wiejska z nauczycielem Krzysztofem Trudnikim. [[Zygmunt Grudziński (wojewoda kaliski)|Zygmunt Grudziński]] sprzedał swoje dobra [[Jakub Błeszyński|Jakubowi Bleszno-Bleszeńskiemu]]. W drodze spadku następnym właścicielem był kasztelan bydgoski [[Michał Błeszyński]] herbu [[Oksza (herb szlachecki)|Oksza]], a potem [[August Gorzeński]] herbu [[Nałęcz (herb szlachecki)|Nałęcz]] z [[Dobrzyca|Dobrzycy]], który sprzedał je Andrzejowi Goetzendorf-Grabowskiemu herbu [[Zbiświcz]] (1784). Odziedziczył je jego syn - Jan Teodor. Następnym właścicielem był Józef Bojanowski herbu [[Junosza (herb szlachecki)|Junosza]], który sprzedał Głubczyn Józefowi Hamernikowi. On to rozpoczął [[parcelacja|parcelację]] dóbr, a dokończył ją Hermann Orlowius. W 1871 ukończono budowę nowego kościoła, czyli budowli obecnej. Posługę pełnił tu ksiądz [[Maksymilian Grochowski]], bojownik o polskość [[Krajna|Krajny]] i Ziemi Złotowskiej (jego grób znajduje się przy świątyni). Po 1919 wieś nie powróciła do Polski. 20 października 1930 otwarto we wsi szkołę, zamkniętą w 1939 (od 1982 imienia Maksymiliana Grochowskiego)<ref name=plaq>Gmina i Miasto Krajenka, tablica informacyjna in situ</ref>.

Zabudowa na planie [[owalnicawieś placowa|owalnicy]]<ref>praca zbiorowa, ''Słownik krajoznawczy Wielkopolski'', PWN, [[1992]], s.265, ISBN 83-01-10630-1</ref>. Istotne obiekty to: