Pieniński Potok: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
m poprawa linków |
||
Linia 31:
Według [[Józef Nyka|Józefa Nyki]] potok ten nazywany był przez miejscową ludność Pieńskim Potokiem. Nazwa ta w dokumentach pisanych znana jest już z 1626. W literaturze jednak ostatnio coraz częściej wprowadza się nazwę Pieniński Potok. Jego doliną chodzono ok. 1860 do [[Zamek Pieniński|Zamku Pienińskiego]], w 1907 wyznakowano nawet wzdłuż potoku szlak turystyczny. W 1930 teren ten został wykupiony od prywatnych właścicieli, a cały obszar doliny włączony do [[Pieniński Park Narodowy|Pienińskiego Parku Narodowego]]. W 1948 uznany został za matecznik dzikiej zwierzyny. Co ciekawe, już w 1626 w dokumencie przy nazwie Pieńskiego Potoku znajdujemy zapis: ''„zostawić go w pokoju dla zamrożenia zwierza na potrzebę zamkową”.''
Górną część Pienińskiego Potoku, na odcinku pomiędzy [[Bajków Groń|Bajkowym Groniem]] a polaną [[Wyrobek (Pieniny)+Wyrobek]], na wysokości 678 m przekracza żółty szlak turystyczny z [[Krościenko nad Dunajcem|Krościenka]] na [[przełęcz Szopka]]. Znajdują się tutaj ławki dla turystów, tablica Pienińskiego Parku Narodowego i drewniana rynna, która płynie woda z Pienińskiego Potoku. Tworzy on tutaj niewielkie rozlewisko z [[młaka|młaką]] eutroficzną, na której dominują takie gatunki roślin, jak: [[kozłek całolistny]], [[knieć błotna]] i [[turzyca prosowa]]<ref>Tablica Pienińskiego Parku Narodowego</ref>. U ujścia Pienińskiego Potoku natomiast występuje rzadki w Polsce gatunek rośliny – [[oset klapowany]]<ref>{{Cytuj książkę |imię=Zbigniew |nazwisko=Mirek |imię2=Halina |nazwisko2=Piękoś-Mirkowa |tytuł=Czerwona księga Karpat Polskich |wydawca=Instytut Botaniki PAN |miejsce=Kraków |data=2008 |isbn =978-83-89648-71-6}}</ref>.
{{Przypisy}}
| |||