Monika Szwaja: Różnice pomiędzy wersjami

}}

W 1967 ukończyła [[V Liceum Ogólnokształcące im. Adama Asnyka w Szczecinie]]{{r|KP}}, a następnie polonistykę – na [[Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu|Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu]]. Już w czasie studiów zaczęła pracę w Ośrodku Telewizyjnym w Szczecinie, gdzie zajmowała szereg stanowisk (w laboratorium, następnie jako asystentka reżysera montażu, dysponent, inspektor programu, reporterka „Kroniki”) i skąd została zwolniona w [[Stan wojenny w Polsce 1981-1983(1981–1983)|stanie wojennym]]. Przez następnych 8 lat pracowała jako nauczycielka języka polskiego i historii w małej miejscowości [[Podgórzyn (województwo dolnośląskie)|Podgórzyn]] położonej w [[Karkonosze|Karkonoszach]] (na podstawie doświadczeń z tego okresu powstała powieść ''Jestem nudziarą''). W 1989 wróciła do pracy w telewizji, w 2002 porzuciła ją na rzecz pisarstwa. Od trzeciego roku życia zamieszkała w Szczecinie i silnie związała się z tym miastem – została uhonorowana tytułem [[Ambasador Szczecina|Ambasadora Szczecina]] 2004{{r|:0|SylwetkiAmb}}. Posiadała własne wydawnictwo – SOL, w którym publikowała książki w czterech seriach: „Monika Szwaja”, „Monika Szwaja poleca”, „Dla Eli”, „Autorska”{{r|KP}}.

Była córką Teofila Szwai (nadleśniczego w Krobielewku) i Heleny z domu Zakrzewskiej{{r|CC}}. Miała starsze rodzeństwo: Małgorzatę (ur. w 1938) i Andrzeja (ur. w 1940). Jej syn, Wawrzyniec Szwaja (ur. w 1984), jest dźwiękowcem w [[Polskie Radio Szczecin|Radiu Szczecin]]. Jej bratem ciotecznym był [[Cezary Chlebowski]], a jej stryjem – [[Edward Szwaja]]{{r|CC}}.