Ludowe Wojsko Polskie: Różnice pomiędzy wersjami

 

Nowo tworzone siły zbrojne były wojskowo i politycznie podporządkowane ZSRR, natomiast nie uznawały zwierzchnictwa [[Rząd RP na uchodźstwie|polskiego rządu na uchodźstwie]] w [[Londyn]]ie. W czerwcu 1943 Wódz Naczelny i premier RP gen. [[Władysław Sikorski]] uznał wojsko Zygmunta Berlinga za ''polską dywizję komunistyczną, o charakterze dywersyjnym'', samego jego twórcę za ''zdrajcę, który zdezerterował z Wojska Polskiego''<ref>[[Sławomir Cenckiewicz]], Długie ramię Moskwy. Wywiad wojskowy Polski Ludowej 1943-1991 (wprowadzenie do syntezy), Poznań 2011, s. 46.</ref>. Decyzja stworzenia polskiej armii, stanowiącej instrument ówczesnej polityki sowieckiej<ref name="Polska. Losy Państwa i narodu 1939-1989" />, związana była ściśle ze [[Józef Stalin|stalinowskimi]] planami dotyczącymi stworzenia ustroju [[komunizm|komunistycznego]] w powojennej Polsce<ref name="Świat i Polska w XX wieku" />. Dla Polaków pozostających w ZSRR po 1942, po wyjściu [[Polskie Siły Zbrojne w ZSRR (1941-1942)|Armii Andersa]] do [[Iran]]u, wstąpienie do armii gen. Berlinga pozostawało jedną z niewielu szans na powrót do Polski i podjęcie walki z [[Okupacja niemiecka w Polsce 1939-1945|niemieckim okupantem]]. Na przełomie 1943 i 1944 sformowano kolejne polskie jednostki w ZSRR, które utworzyły [[Polskie Siły Zbrojne w ZSRR (1943–1944)#1 Korpus|1 Korpus Polskich Sił Zbrojnych]], rozwinięty 16 marca 1944 w [[1 Armia Polska w ZSRR|1 Armię Polską w ZSRR]].

 

18 lipca [[1944]] roku [[Związek Patriotów Polskich]] przekazał [[Krajowa Rada Narodowa|Krajowej Radzie Narodowej]] swój dorobek organizacyjny i siłę zbrojną. W tym dniu uzgodniono też treść dekretu KRN, stwierdzającego przejęcie władzy zwierzchniej nad Armią Polską w ZSRR, zjednoczenie jej z [[Armia Ludowa|Armią Ludową]] i utworzeniu z tych dwu organizmów Wojska Polskiego, a także powołanie [[Naczelne Dowództwo Wojska Polskiego (1944)|Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego]]. Dekret był datowany na 21 lipca, a postanowienie PKWN o powołaniu na podstawie tego dekretu Naczelnego Dowództwa WP nosiło datę 22 lipca. Naczelnym dowódcą WP został gen. broni [[Michał Rola-Żymierski]]<ref>Czesław Grzelak, Henryk Stańczyk, Stefan Zwoliński, Armia Berlinga i Żymierskiego, Warszawa 2009, s. 50-51.</ref>.