Eucharystia (sakrament): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Okres patrystyczny: IV-VI wiek: drobne redakcyjne |
m →Okres patrystyczny: IV-VI wiek: drobne redakcyjne |
||
Linia 109:
Biskup Hippony wyróżniał w celebrowaniu Eucharystii różne poziomy. Najpierw jest poziom zewnętrzny, czysta symbolika, przemawiająca do wyobraźni i umysłu. Za tą symboliką kryje się poziom rzeczywistości sakramentalnej. Staje się on obecny poprzez samą celebrację. Jest to Eucharystia jako prawdziwe ciało i krew Chrystusa, ale pod postacią chleba i wina. Na określenie tego poziomu Augustyn używał słowa ''sakrament''. Późniejsza teologia nazwie to: ''res et sacramentum'' (''rzeczywistość i sakrament''). W wyniku połączenia ciała i krwi Chrystusa pod sakramentalnymi postaciami z tymi, którzy celebrują Eucharystię – łącząc się w jednym ''ciele'' dzięki łasce [[Duch Święty|Ducha Świętego]] – powstaje ostateczna rzeczywistość Eucharystii (''res''), czyli jedność Kościoła jako ciała Chrystusa, Głowy i członków. Do tego właśnie ciała Chrystusa, jak zauważył Liam G. Walsh OP, kieruje w swej teologii eucharystycznej Augustyn większość swej uwagi.
Augustyn tłumaczył też jakie jest chrześcijańskie znaczenie Eucharystii jako ofiary – w odróżnieniu do pogańskiego rozumienia ofiar. W księdze X [[Państwo Boże|Państwa Bożego]], w rozdz. 4 i 5 podkreślał, że chrześcijańskie przeżywanie ofiary cechuje wewnętrzność i duchowość. Stwierdził, że ''widzialna ofiara jest [[sakrament]]em, czyli pewnym świętym znakiem niewidzialnej ofiary''. Określenie to cieszyło sie popularnością wśród teologów średniowiecznych. Podobnie jak inne jego stwierdzenie z początku rozdz. 6 :
{{Cytat|Prawdziwą ofiarą jest przeto każde dzieło, które się przyczynia do połączenia nas świętą wspólnotą z Bogiem, to znaczy dzieło odnoszące się do owego najwyższego dobra, dzięki któremu możemy stać się naprawdę szczęśliwi (''Państwo Boże'' X,6).}}
Augustyn ukazywał, że życie w służbie Boga jest składaniem ofiar Bogu (por. [[List do Rzymian|Rz]] 12,1). Nie składają ich sami chrześcijanie – ofiara ich życia jest składana Bogu przez [[Pomazaniec|Chrystusa]], który jest Najwyższym Kapłanem. On sam, jako Głowa ciała Kościoła ofiarował się w swej Męce, aby uczynić ich członkami swego ciała. To właśnie chrześcijanie przeżywają w sakramencie Eucharystii. Eucharystia jest ofiarą, ponieważ jest sakramentem lub świętym znakiem tej jednej rzeczywistości, która jest ofiarą Chrystusa, głowy i członków{{odn|Walsh|1988|s=227}}.
| |||