Teodor Józef Lubomirski: Różnice pomiędzy wersjami

Poseł sejm z [[województwo krakowskie (I Rzeczpospolita)|województwa krakowskiego]] w [[1729]]<ref>Teka Gabryela Junoszy Podoskiego, t. III, Poznań 1856, s. 302.</ref> i [[1730]] roku<ref>Teka Gabryela Junoszy Podoskiego, t.IV, Poznań 1856, s. 11.</ref>. Od [[1732]] roku był [[wojewoda|wojewodą]] [[Kraków|krakowskim]]. Był elektorem [[August III Sas|Augusta III Sasa]] w [[1733]] roku<ref>Elektorowie królów Władysława IV., Michała Korybuta, Stanisława Leszczyńskiego i spis stronników Augusta III. / zestawili w porządek abecadłowy Jerzy Dunin-Borkowski i Miecz. Dunin-Wąsowicz, Lwów 1910, s. 121.</ref>. W [[1735]] roku podpisał uchwałę Rady Generalnej [[konfederacja warszawska (1733)|konfederacji warszawskiej]]<ref>Uchwała Rady Generalnej Konfederacji, 1735, s. 20.</ref>. W [[1736]] roku został wyznaczony [[senatorowie rezydenci|senatorem rezydentem]]<ref>Volumina Legum, t. VI, Petersburg 1860, s. 326.</ref>. W 1736 otrzymał godność feldmarszałka austriackiego oraz dowództwo nad własnym austriackim pułkiem kirasjerów. Wiele przebywał w Wiedniu i Austrii, gdzie w 1740 nabył dobra ziemskie. Na [[Sejm pacyfikacyjny (1736)|sejmie pacyfikacyjnym 1736]] storpedował projekt nowych podatków, udaremnił skutecznie próbę reformy państwa. Posłował jeszcze na sejm w 1740 ostro krytykując pomysły powiększenia armii. [[10 lipca]] [[1737]] roku podpisał we [[Wschowa|Wschowie]] [[konkordat]] ze [[Watykan|Stolicą Apostolską]]<ref>Vetera monumenta Poloniae et Lithuaniae gentiumque finitimarum historiam illustrantia maximam partem nondum edita ex tabulariis Vaticanis, deprompta collecta ac serie chronologica disposita. T. 4, Ab Innocentio PP. XII usque ad Pium PP. VI 1697-1775.P.1-2, wydał Augustyn Theiner, Rzym 1864, s. 126.</ref>.