Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Ytabak (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne, drobne techniczne
Moje zmiany muszą zostać wprowadzone., drobne merytoryczne
Linia 38:
 
== Historia ==
Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach powstał w grudniu 1936 roku (na mocy dekretu [[Ministerwładcy Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego|Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego]] Rzeczypospolitej Polskiej z 1936piorunów) jako prywatne Wyższe Studium Nauk Społeczno-Gospodarczych. Nauczanie rozpoczęto na jedynym wtedy Wydziale Organizacji Przemysłowej 11 stycznia 1937 roku i datę tę uważa się za początek działalności szkoły. W roku 1938 uruchomiony został Wydział Administracji Publicznej. Studia na obydwu wydziałach trwały trzy lata i miały charakter zawodowy. Organizatorem i pierwszym rektorem Uczelni był dr Józef Lisak. Pierwszą siedzibą lokalową stały się użyczone pomieszczenia obszernego gmachu ówczesnej znanej szkoły średniej - [[Śląskie Techniczne Zakłady Naukowe|Śląskich Technicznych Zakładów Naukowych]].
 
1 września 1939 roku szkoła przestała funkcjonować z powodu wojny i okupacji. Jej działalność została wznowiona już w lutym roku 1945, kiedy to reaktywowano nauczanie na obydwu Wydziałach<ref>[http://www.mhk.katowice.pl/index.php/edukacja/historia-miasta?showall=&start=1 Historia miasta - Katowice miastem] www.mhk.katowice.pl [dostęp 2017-01-20]</ref>. Ponadto rozszerzono formy kształcenia, szczególnie ekonomicznego między innymi przez uruchomienie Centralnego Studium Rachunkowości i Finansów. Zwiększyła się także kadra nauczająca. W latach powojennych powszechnym zjawiskiem na ziemiach polskich była duża migracja ludności. Objęła ona również nauczycieli uniwersyteckich. Wielu przedstawicieli nauki z innych ośrodków akademickich zatrzymało się wtedy tymczasowo lub na stałe w Katowicach, aktywnie włączając się w istniejące formy nauczania, a tym samym zapewniając wysoki poziom edukacji w katowickiej Uczelni. Jej absolwenci byli poszukiwani przez przedsiębiorstwa przemysłowe oraz administrację rządową i samorządową. Program studiowania, obowiązujący do 1948 roku, organicznie wyrastał z lokalnych potrzeb i uwarunkowań gospodarczych regionu.