Wilczak (Bydgoszcz): Różnice pomiędzy wersjami

Nazwę osiedla legendy wiążą z [[wilk szary|wilkiwilkiem]]em, a także z panem miejscowych włości zwanym ''Wilczkiem''. Legenda wspomina o dzierżawcy folwarku, który gości witał „Wilkiem”, to znaczy dużym pucharem (zwanym dawniej ''wilkom'' albo ''wilk'') pełnym ognistego napoju<ref name="KR">Kuczma Rajmund: Patroni bydgoskich ulic. Cz. 2, Południowe osiedla miasta. Towarzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy, Bydgoszcz 1997. {{ISBN|83-90-3231-2-5}}</ref>. Nazwa nawiązuje również do legendy, którą wydał w 1935 roku redaktor Wincenty Sławiński w zbiorze pt. „''Babia Wieś, z legend podmiejskich starej Bydgoszczy''”. W tej pracy zamieścił także legendę: „''Skąd się nazwa Wilczak wzięła''”. Mianowicie mieszkający tu stary rycerz ze swymi synami i gromadą pachołków zatrzymywał wozy kupców krzyżackich sunące z [[Kujawy|Kujaw]] na zachód, a mijające [[Bydgoszcz]]. Zawracał je, aby mieszczanie korzystali z darów tej ziemi. Od imienia zaś wilka jakie przylgnęło do niego i jego pomocników z czasem i jego drewniane grodzisko i okolicę '''Wilczakiem''' nazwano<ref>[http://www.bydgoszcz.pl/miasto/poznaj_miasto/legendy.aspx?page=8 Oficjalny Serwis Bydgoszczy – Legendy i przypowieści dotyczące miasta Bydgoszcz]</ref>.

Spis miejscowości [[Rejencja bydgoska (1815-1920)|rejencji bydgoskiej]] z [[1833]] r. podaje, że w '''Wilczaku Wielkim''' (niem. ''Gross Wilczak'') mieszkało 525 osób (208 ewangelików, 317 katolików) w 66 domach. Natomiast we wsi '''Wilczak Mały''' (niem. ''Klein Wilczak'' - rejon wiaduktu kolejowego) mieszkało 26 osób (wszyscy ewangelicy) w 5 domach<ref name="RB33">[http://kpbc.umk.pl/dlibra/docmetadata?id=67330&from=&dirids=1&ver_id=&lp=3&QI= Verzeichniss aller Ortschaften des Bromberger Regierungs-Bezirks mit einer geographisch-statistischen Uebersicht. Bromberg 1833]</ref>. W Wilczaku Wielkim istniał młyn wodny, który służył do wyrobu [[papier]]u. Według opisu [[Jan Nepomucen Bobrowicz|Jana Nepomucena Bobrowicza]] z [[1846]] r. wsie Wilczak Wielki i Mały należały do majątku ziemskiego należącego do miasta [[Bydgoszcz]]y<ref name="XP46">{{Cytuj książkę | nazwisko = [[Jan Nepomucen Bobrowicz]] | tytuł = Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜stwa Poznańskiego | wydawca = Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère) | miejsce = [[Lipsk]] | data = [[1846]] | strony = 423 | url = http://books.google.pl/books/about/Opisanie_historyczno_statystyczne_Wielki.html?id=1r4aAAAAYAAJ}}</ref>. Kolejny spis z [[1860]] r. rozróżnia Wilczak Wielki, gdzie mieszkało 802 osób (376 ewangelików, 424 katolików, 2 Żydów) w 65 domach, Wilczak Mały, który liczył 71 osób (67 ewangelików, 4 katolików) w 10 domach oraz Wilczak kolonię, gdzie mieszkało 407 osób (292 ewangelików, 106 katolików, 9 Żydów) w 31 domach. Dzieci ewangelickie z Wilczaka uczęszczały do szkoły w [[Górzyskowo (osiedle w Bydgoszczy)|Goryczkowie]], a dzieci katolickie miały szkołę na miejscu w Wilczaku Wielkim. Miejscowość należała do parafii katolickiej i ewangelickiej w [[Bydgoszcz]]y<ref name="RB60">[http://kpbc.umk.pl/dlibra/docmetadata?id=67312&from=&dirids=1&ver_id=&lp=5&QI= Verzeichniss sämmtlicher Ortschaften des Regierungs-Bezirks Bromberg. Bromberg 1860]</ref>.

Spis z 1910 r. wykazał, że na Wilczaku (zajmującym wówczas obszar 273,33 ha) było 277 budynków i 6004 mieszkańców, w tym 1195 posługiwało się językiem [[Język polski|polskim]], 4741 – [[Język niemiecki|niemieckim]], a 68 – [[Język hebrajski|hebrajskim]]<ref name="ZDOM"/>. Z kolei w 1915 r. Wilczak liczył już 6193 mieszkańców i był jednym z lepiej rozwiniętych przedmieść Bydgoszczy, o charakterze przemysłowo-rzemieślniczym<ref name="GW"/>.