Kościół Wolnych Chrześcijan w RP: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
stats 2015 |
drobne techniczne |
||
Linia 34:
|miejsce rozwiązania =
|miejsce reaktywacji =
|rok danych statystycznych =
|liczba wiernych = 3039<ref name = GUS2016>{{Cytuj książkę | autor = Halina Dmochowska i in. | tytuł = Mały Rocznik Statystyczny Polski 2016 | url = https://danepubliczne.gov.pl/dataset/5c9f136c-025d-4b82-b03c-d8d7148dfe09/resource/cd90dfe3-1665-4a4d-b034-25e0ead1b389/download/malyrocznikstatystycznikpolski2016.pdf | wydawca = [[Główny Urząd Statystyczny|GUS]] | miejsce = Warszawa | data = 2016 | strony = 116 | issn = 1640-3630 | tom = LIX}}</ref>
|liczba osób duchownych = 97{{r|GUS2016}}
Linia 69:
Za prekursorów ruchu [[Bracia plymuccy|braci plymuckich]] w [[Polska|Polsce]] Centralnej należy uznać trzech byłych [[ksiądz|księży]] [[Kościół łaciński|rzymskokatolickich]]: Wacława Żebrowskiego, Antoniego Przeorskiego i Stanisława Bortkiewicza, którzy w 1912 roku w Warszawie zarejestrowali [[Zrzeszenie Zwolenników Nauki Pierwotnych Chrześcijan]] (tzw. pierwochrześcijanie). Równocześnie na [[Śląsk Cieszyński|Śląsku Cieszyńskim]] od 1909 roku za sprawą [[Józef Mrózek senior|Józefa Mrózka seniora]] odbywały się w Trzanowicach regularne nabożeństwa o charakterze zbliżonym do praktyki [[Bracia plymuccy|braci plymuckich]]. Niedługo potem utworzono zbór w [[Bogumin]]ie. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości grupa wiernych skupionych wokół Józefa Mrózka seniora staje się częścią [[Zrzeszenie Zwolenników Nauki Pierwotnych Chrześcijan|Zrzeszenia Zwolenników Nauki Pierwotnych Chrześcijan]]. Po 1921 roku dzięki akcji misyjnej powstają nowe zbory pierwochrześcijan: w [[Kraków|Krakowie]], [[Tarnów|Tarnowie]], [[Nowy Sącz|Nowym Sączu]], [[Lublin]]ie, [[Piotrków Trybunalski|Piotrkowie Trybunalskim]], [[Kozakowice|Kozakowicach-Nierodzimiu]] i [[Chorzów|Chorzowie]].
W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] część zborów zaprzestała swej działalności, a część związała się z wyznaniami, które w [[Generalne Gubernatorstwo|Generalnym Gubernatorstwie]] utworzyły [[Związek Nieniemieckich Ewangelicko-Wolnokościelnych Zborów (baptyści)]]. 3 maja 1947 roku w [[Pszczyna|Pszczynie]] pierwochrześcijanie powołali [[Związek Wolnych Chrześcijan]], który 24 maja 1947 roku wszedł w skład [[Zjednoczony Kościół Ewangeliczny w
Do roku 1975 wolni chrześcijanie byli dominującym ugrupowaniem w ZKE i kontrolowali większość kościelnych agentur. W roku 1975 pozbawiono ich tej uprzywilejowanej pozycji. „Niechrześcijańska postawa” Krakiewicza owocowała niechęcią innych ugrupowań względem wolnych chrześcijan. 8 marca 1980 na posiedzeniu Rady Kościoła omawiano „sprawę Krakiewicza” i I Zboru warszawskiego. Krakiewicza obwiniano za wszelkie zło w Kościele. Wolni chrześcijanie nie chcieli przyjąć do wiadomości, że Krakiewicz ponosi główną winę{{odn|Tomaszewski|2009|s=340}}. Wyeliminowanie Krakiewicza, ich przedstawiciela, oraz nierozwiązana sprawa w [[I Zbór Kościoła Ewangelicznych Chrześcijan w Warszawie|I zborze warszawskim]] były powodem rosnącego niezadowolenia wśród wolnych chrześcijan. Najpierw przeprowadzili sondażowe rozmowy z [[Kościół Chrześcijan Baptystów w RP|PKChB]] o ewentualnej możliwości akcesu. Uczestnikom tego spotkania Prezydium ZKE udzieliło nagany. W tej sytuacji wolni chrześcijanie w oświadczeniu skierowanym do Prezydium Kościoła zarzucili, że trwa „akcja przechwytywania zborów przez ruch zielonoświątkowy” i wskazywali na przykłady „przejętych” lub majoryzowanych zborów. Domagali się większej swobody dla poszczególnych ugrupowań, nie podobał im się dyktat ze strony Prezydium i żądali reorganizacji Kościoła{{odn|Tomaszewski|2009|s=329}}. Ponieważ stawiane warunki nie zostały spełnione, 30 grudnia 1980 przesłano pismo do Urzędu ds. Wyznań z wnioskiem o rejestrację{{odn|Tomaszewski|2009|s=330}}.
| |||