Władysław Tadeusz Wisłocki: Różnice pomiędzy wersjami

'''Władysław Tadeusz Wisłocki''' (ur. [[27 lipca]] [[1887]] w [[Łąka (rejon samborski)|Łące k. Sambora]], zm. [[11 lipca]] [[1941]] prawdopodobnie we [[Lwów|Lwowie]]) – polski slawista, bibliotekarz, bibliograf, kustosz i dyrektor [[Zakład Narodowy im. Ossolińskich|Zakładu Narodowego im. Ossolińskich]].

Syn Jana Wisłockiego i Zofii z Jaworskich, bratanek [[Władysław Ignacy Wisłocki|Władysława Ignacego Wisłockiego]] (1841-1900) historyka literatury i kustosza [[Biblioteka Jagiellońska|Biblioteki Jagiellońskiej]] i profesora [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytetu Jagiellońskiego]]. Ukończył gimnazjum w [[Brzeżany|Brzeżanach]] i wyjechał do [[Lwów|Lwowa]], gdzie studiował na Wydziale Filozoficznym [[Uniwersytet Lwowski|Uniwersytetu Lwowskiego]]. Podczas nauki w 1907 rozpoczął pracę w [[Zakład Narodowy im. Ossolińskich|Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich]], w 1910 ukończył studia. Zdobytą wiedzę uzupełniał wyjeżdżając do [[Praga|Pragi]], gdzie prowadził prace badawcze. W 1920 został [[kustosz]]em [[Zakład Narodowy im. Ossolińskich|Zakładu Narodowego im. Ossolińskich]], a w czasie II wojny światowej pełnił przejściowo funkcję dyrektora tej instytucji. Od 1921 przez siedem lat redagował ''Przewodnik Bibliograficzny''. W 1928 został redaktorem ''Ruchu Słowiańskiego'', rok później wybrano go na przewodniczącego lwowskiego oddziału [[Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich|Związku Bibliotekarzy Polskich]], organizował liczne wystawy i wydarzenia dotyczące księgarstwa i bibliofilstwa. Został aresztowany 11 lipca 1941 i prawdopodobnie rozstrzelany.