Cynk (instrument): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 79.186.238.83 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Seapeys. |
doprecyzowanie i uzupełnienie |
||
Linia 8:
== Budowa instrumentu ==
Korpus instrumentu z konicznym (mającym kształt stożka) kanałem ma kształt prosty lub zakrzywiony. Zaopatrzony jest w 6 otworów palcowych, po trzy dla każdej ręki. Dźwięk powstaje w małym i wąskim lejkowatym ustniku.
Najbardziej rozpowszechniony cynk zakrzywiony był składany z dwóch podłużnych części. Najpierw w każdej połówce była żłobiona odpowiednia część kanału wewnętrznego, następnie obie połówki były sklejane. Później instrument był impregnowany, wiercono i podcinano otwory palcowe, ponownie impregnowano i strojono. Na końcu instrumenty były obciągane skórą lub pergaminem dla wzmocnienia i uszczelnienia podłużnego łączenia. Niektóre zachowane egzemplarze były przed obciągnięciem skórą dodatkowo w kilku miejscach obwiązane. Instrumenty wykonywano z drewna cisu, orzecha, śliwy, gruszy, czereśni, bukszpanu czy jaworu, niekiedy z kości słoniowej.
Linia 14:
Podobnie budowane były cynki tenorowe i mniejsze wersje instrumentu, zwane cornettino.
Inne typy, jak cynk prosty (z ustnikiem) i cichy (który zamiast ruchomego ustnika miał odpowiednio wyprofilowaną górną część korpusu) były produkowane na tokarkach za pomocą wierteł i rozwiertaków. Ustniki były toczone na tokarkach z rogu, kości słoniowej lub twardego drzewa. Miały stosunkowo ostrą krawędź, lejkowaty kształt i wąski kanał.
== Dźwięk ==
| |||