Władysław Szpilman: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 44:
W 1940 rodzina Szpilmanów znalazła się w utworzonym przez Niemców [[Getto warszawskie|getcie warszawskim]]. Rodzinę utrzymywał z grania w kawiarniach (''Cafe Capri'' prowadzonej przez [[Izabela Stachowicz|Belę Gelbardt]]) i salkach koncertowych getta, w którym do 1942 możliwe było jeszcze prowadzenie działalności muzycznej (istniały tam nawet wówczas orkiestra symfoniczna i big-band jazzowy). Szpilman był solistą Orkiestry Symfonicznej Simona Pullmanna. W tym czasie skomponował szereg piosenek oraz wykonywany wielokrotnie w [[Kawiarnia Sztuka|kawiarni ''Sztuka'']] utwór z tekstem [[Władysław Szlengel|Władysława Szlengla]] na głos i dwa fortepiany pt. ''Casanova'' oraz ''Jej pierwszy bal ''(wyk. [[Wiera Gran]])<ref>{{Cytuj książkę|nazwisko = Marianowicz|imię = Antoni|tytuł = Życie surowo wzbronione|rok = 1995|wydawca = Czytelnik|miejsce = Warszawa|strony = |isbn = 83-07-02481-1}}</ref>.
W 1942 stracił całą rodzinę, sam zaś dzięki pomocy żydowskiego policjanta, który zmusił go do ucieczki z [[Umschlagplatz w Warszawie|Umschlagplatzu]], uniknął deportacji do obozu zagłady w [[Obóz zagłady w Treblince|Treblince]]. W jednym z wywiadów Szpilman mówił{{r|Mowimyjak}}: „Gdyby wojna trwała 1 tydzień dłużej już bym tu nie siedział. Ja nigdy tam nie byłem w Treblince i nie będę,
Pracował niewolniczo jako robotnik budowlany do momentu, gdy w 1943 udało mu się uciec na tzw. „aryjską” stronę Warszawy. Tam był ukrywany aż do końca lipca 1944 przez [[Czesław Lewicki|Czesława Lewickiego]], [[Andrzej Bogucki|Andrzeja i Janinę Boguckich]], Helenę Lewicką, przy materialnej pomocy [[Eugenia Umińska|Eugenii Umińskiej]], [[Witold Lutosławski|Witolda Lutosławskiego]], Edmunda Rudnickiego, [[Piotr Perkowski|Piotra Perkowskiego]] i [[Irena Sendlerowa|Ireny Sendlerowej]] oraz organizacji [[Rada Pomocy Żydom|Żegoty]].
| |||