Skrzydło typu oblique wing: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
PG (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne
m poprawiam przekierowania
Linia 5:
Dzięki złożeniu skrzydła po starcie/ podczas lotu zmniejsza się opór powietrza przy wyższych prędkościach, co prowadzi np. do zmniejszenia zużycia paliwa, a w efekcie - zwiększenia zasięgu maszyny. Rozłożone skrzydło poprawia efektywność i [[Doskonałość statku powietrznego|doskonałość aerodynamiczną]] w zakresie niskich prędkości oraz umożliwia lądowanie/ start z mniejszą prędkością.
 
Ze względu na charakterystyczną sylwetkę [[samolot]]u z klasycznym [[Kadłub samolotu(lotnictwo)|kadłubem]], wyposażonego w skrzydło typu „oblique wing”, przypominającą nieco nożyczki, można by zaproponować jego polską nazwę jako „skrzydło nożycowe”.
 
Jedynym samolotem załogowym zbudowanym do tej pory (pierwszy lot 21 grudnia [[1979]]), który w latach 1979-1982 posłużył w ośrodku [[NASA]] [[Dryden Flight Research Center]] w [[Edwards]] (Kalifornia) do badań empirycznych nad skrzydłem nożycowym, była amerykańska maszyna [[NASA AD-1]], napędzana dwoma silnikami turboodrzutowymi. Skrzydło nożycowe w tym samolocie można było obracać w czasie lotu o kąt 60 stopni w stosunku do osi podłużnej kadłuba.