Janusz Minkiewicz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m infobox |
m poprawiam przekierowania |
||
Linia 31:
Absolwent [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytetu Warszawskiego]] (studiował filozofię). W latach 1940–1941 kierował [[Wilno|wileńskim]] teatrem satyrycznym. Był kontynuatorem poezji [[Skamander (grupa literacka)|Skamandrytów]]. Po przenosinach do [[Warszawa|Warszawy]] współpracował z [[Okupacja niemiecka ziem polskich (1939–1945)|okupacyjnymi]] [[teatr jawny|teatrami jawnymi]]. W duecie ze [[Stefan Straus|Stefanem Strausem]], pod pseudonimem „Struś i Kieliszek” pisał teksty do rewii i operetek, m.in. ''Moczymy nogi, czyli porwanie pupilek'', wystawione w Teatrze Małych Form w grudniu w 1943<ref>''Sława i infamia. Z [[Bohdan Korzeniewski|Bohdanem Korzeniewskim]] rozmawia Małgorzata Szejnert'', Wyd. Literackie, Kraków 1992, s. 30 i 45.</ref>.
Wydał m.in. zbiory wierszy ''Nic świętego'' (1939), ''Kazania i skargi'' (1946), ''Pigułki'' (1951), ''Sonety warszawskie i pierwsze wiersze'' (1956), ''Wiersze wybrane 1944-1954'' (1954). Był ponadto autorem humoresek, felietonów satyrycznych, szopek politycznych (wraz ze [[Światopełk Karpiński|Świętopełkiem Karpińskim]]), polskiego libretta do operetki ''Piękna Helena'' [[Jacques Offenbach|Offenbacha]], utworów dla dzieci (zbiór wierszy ''Lenin w Poroninie'', 1951; ''Ikar i spółka'', 1949; ''Miś z parasolem'', 1946 i inne). Współpracował z „[[Przekrój (
W 1955 roku otrzymał Nagrodę Państwową II stopnia<ref>[[Bohdan Urbankowski]], Czerwona msza, czyli uśmiech Stalina, t. 2, Warszawa 1998, s. 315.</ref>.
| |||