Prowincja Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny Zakonu Braci Mniejszych w Katowicach: Różnice pomiędzy wersjami

Pomyślny rozwój prowincji (w 1873 r. liczyła już 112 zakonników) został przerwany pruską ustawą z 31 maja 1875 r. o zniesieniu zakonów. Większość klasztorów prowincja utraciła a wielu braci udało się wówczas do Stanów Zjednoczonych, gdzie później dali początek [[Prowincja franciszkanów w Pułaski|nowej prowincji]] a także do [[Francja|Francji]], do [[Konstantynopol]]a i do [[Ziemia Święta|Ziemi Świętej]]. Ówczesny prowincjał, o. [[Rogeriusz Binkowski]] nadal pełnił swój urząd przenosząc się z czasem do Nowego Miasta Lubawskiego, skąd kierował rozproszoną prowincją. W 1890 r. zastąpił go o. [[Anastazy Szpręga]] w randze komisarza prowincjalnego, rezydujący w Miejskiej Górce i w [[Klasztor Franciszkanów w Osiecznej|Osiecznej]]. Po jego śmierci w 1911 r. urząd ten przez dwa lata nie był obsadzony a następnie z polecenia władz generalnych do 1923 r. funkcję tę pełnili prowincjałowie galicyjscy<ref>{{cytuj pismo |nazwisko = |imię = |autor link = |tytuł = Franciszkańska Prowincja Maryi Panny Wniebowziętej w Polsce (zarys dziejów od 1918 roku)|czasopismo = Kalendarz Franciszkański 1984|wolumin = |wydanie = |strony = 43-44|data = 1983|wydawca = Apostolat "Zwycięstwo„Zwycięstwo Niepokalanej"Niepokalanej”|miejsce = Katowice-Panewniki|issn = |doi =}}</ref>. W międzyczasie, w 1897 r. [[Unia Leoniańska]] zniosła oddzielne frakcje istniejące wewnątrz zakonu ([[Franciszkanie reformaci|reformaci]], [[alkantarzyści]], [[rekolekci]]). Zaniechano również wielowiekowego podziału zakonu na [[Familia Cismontańska|familię cismontanską]], do której przynależała prowincja i [[Cismontańska i ultramontańska familia|ultramontańską]]<ref>{{cytuj pismo |nazwisko = Szteinke OFM|imię = Anzelm|autor link = Anzelm Szteinke|tytuł =Reformackie korzenie Prowincji Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Polsce |czasopismo =[[Szkoła Seraficka]] |wolumin = 1|wydanie = |strony = 9-52|data = 2008|wydawca = Prowincja Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Polsce|miejsce = Katowice|issn = 1898-7842|doi =}}</ref>.

Powojenne lata przyniosły prowincji okres wielu represji. Władze państwowe zajęły liczne pomieszczenia klasztorne a w niektórych przypadkach jak w Jarocinie, całe klasztory, przeznaczając je na cele użyteczności publicznej. W Kobylinie umieszczono jeden z [[Komunistyczne obozy pracy sióstr zakonnych w Polsce|obozów pracy dla sióstr zakonnych]], przesiedlonych ze śląska w ramach [[Akcja "X„X-2"2”|akcji "X„X-2"2”]]. Nakazano zlikwidowanie Niższego Seminarium Duchownego czyli tzw. [[Kolegium Serafickie prowincji Wniebowzięcia NMP|Kolegium Serafickiego]]. W okresie stalinowskim niektórzy bracia stali się ofiarami szykan i więzienia. Najbardziej znani z nich to: [[Kapistran Holte]], [[Jacek Hoszycki]], [[Bernardyn Grzyśka|Bernardyn Grzyska]], [[Walenty Szczypa]] i [[Ludwik Nowicki]].

# o. [[Konrad Pokojski]] (1861-18641861–1864)

# o. [[Michał Porada]] (1935-19381935–1938)