Franciszek Skaryna: Różnice pomiędzy wersjami

W drugiej połowie lat dwudziestych XVI wieku Franciszek Skaryna ożenił się z Małgorzatą Odwiernik, wdową po Jerzym Odwierniku – członkiem wileńskiego magistratu. W lipcu 1529 roku Skaryna wyjechał do [[Poznań|Poznania]], gdzie zmarł jego brat, Iwan, wileński handlarz futer. Franciszek miał zamiar odzyskać włożone w interes brata pieniądze swojej żony. Sprawa odzyskania wkładów toczyła się w sądzie poznańskim do października 1529 roku. Decyzją sądu Skarynie miało być zwróconych 2500 futer, jego żonie – 23500, których jednak małżonkowie nie otrzymali.

 

 

Dnia 5 lutego 1532 roku król [[Zygmunt I Stary|Zygmunt Stary]] na wniosek kredytorów zmarłego Iwana Skaryny podpisał dekret, nakazujący aresztowanie Franciszka. Rozkaz króla został wykonany na początku marca 1532 roku, gdy Skaryna przybył do Poznania. Dnia 24 maja 1532 roku jego bratanek, Roman, wystarał się u króla o uwolnienie stryja i zakaz ścigania za długi brata. Miesiąc później, 17 czerwca 1532 roku, Franciszek Skaryna, który przebywał wówczas na służbie jako sekretarz i osobisty lekarz na dworze biskupa wileńskiego [[Jan z Książąt Litewskich|Jana]], wystąpił o odszkodowanie w wysokości sześciu tysięcy [[złoty]]ch za straty, które wyrządzili mu kredytorzy zmarłego brata. Jesienią, 21 listopada 1532 roku król specjalnym dekretem wyzwolił Franciszka Skarynę spod władzy sądu, wojewodów, kasztelanów i starostów.