Apollo 13: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
usunięty przecinek, który zmieniał znaczenie, w pierwszym zdaniu artykułu. |
|||
Linia 139:
== Start i podróż do orbity okołoksiężycowej ==
Misja rozpoczęła się mało znanym epizodem: podczas pracy [[silnik rakietowy|silnika rakietowego]] [[Saturn V#S-II – drugi stopień|drugiego członu]], centralny silnik wyłączył się o 132 sekundy za wcześnie, co było spowodowane wystąpieniem w tym stopniu drgań o niskiej częstotliwości. Cztery zewnętrzne silniki pracowały 35 sekund dłużej, co skompensowało niedobory energii i [[statek kosmiczny]] dotarł na [[orbita|orbitę]]. Jednak po zakończeniu pracy S-II prędkość rakiety
Przedwczesne wyłączenie centralnego silnika drugiego członu spowodowało niebezpieczne wzdłużne drgania, które mogły rozerwać drugi człon na strzępy. Silnik doznał [[Przeciążenie|przeciążeń]] 68 g w formie wibracji o [[Częstotliwość|częstotliwości]] 14-16 [[Herc|Hz]], co spowodowało wygięcie konstrukcji silnika o 76 mm. Słabsze wibracje wzdłużne były obserwowane już we wcześniejszych lotach rakiet [[Titan (rakieta transportowa)|Titan]] i [[Saturn (rakieta)|Saturn]], a szczególnie w misji [[Apollo 6]], lecz w misji Apollo 13 zjawisko wystąpiło we wzmocnionej formie poprzez [[Oddziaływanie|interakcję]] silników rakietowych z konstrukcją statku kosmicznego w zjawisku nazywanym [[Kawitacja|kawitacją]]. W późniejszych misjach wprowadzono modyfikacje przeciwko wibracjom wzdłużnym, które opracowywane były już wcześniej. Do tych modyfikacji zaliczyć trzeba: dodatkowy zbiornik płynnego [[Hel (pierwiastek)|helu]] do centralnego silnika, instalacja [[Ciekły tlen|płynnego tlenu]] do tłumienia drgań silnika rakietowego, dodatkowe automatyczne odcinanie mocy, i uproszczenie konstrukcji zaworów paliwowych we wszystkich silnikach II członu rakiety [[Saturn V]].
|