Oblężenie Damietty (1218–1219): Różnice pomiędzy wersjami

27 maja 1218 pierwsze okręty krzyżowców dopłynęły do ujścia [[Nil]]u. Dwa dni później wojska zachodnie założyły przyczółek na lądzie i po raz pierwszy starły się z muzułmanami. Niebawem przybyła reszta floty pod dowództwem [[Jan z Brienne|Jana z Brienne]]<ref>S. {{odn|Runciman, ''Dzieje wypraw krzyżowych. Tom III'', Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa |1997, |s. =152–153.</ref>.}}

Sułtan [[Al-Adil]] wysłał armię pod dowództwem [[Al-Kamil]]a, która założyła obóz w odległości ok. 10 kilometrów od Damietty. Pod koniec czerwca krzyżowcy przeprowadzili szturm na strategiczny fort znajdujący się na jednej z wysp obok Damietty. 24 sierpnia 1218 krzyżowcy zaatakowali po raz kolejny i po całodobowej bitwie zdobyli fort, a potem przecięli łańcuch i zniszczyli most łyżwowy, które blokowały ich okrętom dostęp do murów miasta. Kilka dni później zmarł sułtan Al-Adil<ref>S. {{odn|Runciman, ''op. cit.'', |1997|s. =153.</ref>}}.

Krzyżowcy nie wykorzystali swego sukcesu i nie zaatakowali miasta. Zamiast tego postanowili czekać na posiłki pod dowództwem kardynała [[Pelagio Galvani|Pelagiusza]]<ref>S. {{odn|Runciman, ''op. cit.'', |1997|s. =154.</ref>}}. Opieszałość krzyżowców skłoniła Al-Kamila do przejęcia inicjatywy. W październiku 1218 flota muzułmańska zaatakowała krzyżowców, a kilka dni później do walki poszły też wojska lądowe. Atak Al-Kamila został odparty m.in. dzięki posiłkom z Francji. Po tej bitwie doszło do kilkumiesięcznego zastoju w działaniach wojennych. 29 listopada 1218 sztorm zniszczył znaczną część floty krzyżowców, a niedługo później w ich obozie wybuchła epidemia<ref>S. {{odn|Runciman, ''op. cit.'', |1997|s. =155.</ref>}}.

2 lutego 1219 zdziesiątkowana armia krzyżowców przypuściła kolejny szturm na Damiettę, ale została odparta. Kilka dni później Al-Kamil został zmuszony do wycofania się spod miasta, aby udaremnić spisek jednego z emirów. Krzyżowcy wykorzystali sytuację i otoczyli Damiettę. Po kilkunastu dniach Al-Kamil powrócił wraz z armią, ale nie był już w stanie odzyskać dawnej pozycji. Przez kilka następnych miesięcy dochodziło do sporadycznych walk, ale krzyżowcy nie przeprowadzali kolejnych szturmów na miasto<ref>S. {{odn|Runciman, ''op. cit.'', |1997|s. =156.</ref>}}.

Latem 1219 krzyżowcy zaczęli bombardować Damiettę przy użyciu machin oblężniczych. Próbowali kolejnych szturmów, ale jednocześnie musieli bronić własnego obozu przed natarciami muzułmanów. Wśród krzyżowców dochodziło też do sporów o przywództwo pomiędzy królem Janem a kardynałem Pelagiuszem. 29 sierpnia 1219 część armii krzyżowej zaatakowała bez rozkazu obóz Al-Kamila. Bitwa ta niemal doprowadziła do klęski całej wyprawy<ref>S. {{odn|Runciman, ''op. cit.'', |1997|s. =157.</ref>}}.

Obie strony były zmęczone wielomiesięcznym oblężeniem i postanowiły zawrzeć rozejm. Według podań w rozmowach z Al-Kamilem miał brać udział [[Franciszek z Asyżu]]. We wrześniu 1219 ustalono warunki rozejmu, choć krzyżowcy odrzucili propozycję trwałego pokoju. Zawieszenie broni trwało tylko kilkanaście dni, bowiem już 24 września muzułmanie zaatakowali obóz krzyżowców. W październiku Al-Kamil wystąpił z kolejną propozycją. Zaoferował krzyżowcom zwrócenie m.in. [[Jerozolima|Jerozolimy]] i znacznych terenów w Palestynie w zamian za wycofanie się z Egiptu<ref>S. {{odn|Runciman, ''op. cit.'', |1997|s. =158–159.</ref>}}. Jan z Brienne był gotów zawrzeć pokój, ale Pelagiusz zażądał odrzucenia warunków. Przeważyło zdanie tego ostatniego<ref name = Runciman160>S. {{odn|Runciman, ''op. cit.'', |1997|s. =160.</ref>}}.

5 listopada 1219 krzyżowcy po raz kolejny zaatakowali Damiettę, ale tym razem nie napotkali prawie żadnego oporu. W mieście szalała epidemia, a przy życiu pozostało tylko ok. 3 tysięcy ludzi. Krzyżowcy oszczędzili mieszkańców, choć wzięli trzystu zakładników i splądrowali skarbiec{{rodn|Runciman160Runciman|1997|s=160}}.

Krzyżowcy nie wykorzystali tego zwycięstwa, a wyprawa ostatecznie skończyła się niepowodzeniem. W 1221 muzułmanie odzyskali Damiettę<ref>S. {{odn|Runciman, ''op. cit.'', |1997|s. =168.</ref>}}.

* [[Steven{{Cytuj książkę | nazwisko = Runciman]], ''| imię = Steven | autor link = | tytuł = Dzieje wypraw krzyżowych. (Tom III'',3)| Państwowywydawca Instytut= Wydawniczy,PIW| miejsce = Warszawa| rok = 1997| (wydaniestrony trzecie),= {{ISBN| isbn = 83-06-02542-3 | odn=tak}}.