Bronisław Rakowski: Różnice pomiędzy wersjami

|data urodzenia = [[20 czerwca]] [[1895]]

|data śmierci = [[28 grudnia]] [[1950]]

|lata służby = [[1914]]-[[1947]]

|siły zbrojne = [[Armia Austro-Węgier|cesarska i królewska Armia]]<br />[[Wojsko Polskie (II RP)|Wojsko Polskie]]<br />[[Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie]]

|jednostki = [[1 Pułk Piechoty Legionów(LP)|1 PułkuPułk Piechoty Legionów]],<br />[[1 Pułk Ułanów Legionów Polskich|1 PułkuPułk Ułanów]],<br />[[7 Pułk Ułanów Lubelskich|7 PułkuPułk Ułanów Lubelskich]],<br />[[12 Pułk Ułanów Podolskich|12 Pułk Ułanów]]<br />[[Wojskowe Biuro Historyczne]]<br />[[Front Południowy (1939)|Front Południowy]],<br />[[8 Dywizja Piechoty (PSZ)|8 DPDywizja Piechoty]]<br />[[Armia Polska na Wschodzie]]<br />[[2 Warszawska Brygada Pancerna|2 Brygada Pancerna]]<br />[[2 Warszawska Dywizja Pancerna|2 Dywizja Pancerna]]

|wojny i bitwy = [[I wojna światowa]],<br />[[wojna polsko-ukraińska]],<br />[[wojna polsko-bolszewicka]],<br />[[I wojna światowa]]<br />[[kampania wrześniowa]]<br />[[Kampania włoska w czasie II wojny światowej|kampania włoska 1944-1945]]

'''Bronisław Stanisław Rakowski''' (ur. [[20 czerwca]] [[1895]] w [[Szczucin]]ie, zm. [[28 grudnia]] [[1950]] w [[Buenos Aires]]) – [[generał|generał brygady]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej]].

W okresie od czerwca 1919 do listopada<ref name="kawaleria">''O kawalerii polskiej XX wieku '' s. 109</ref> 1926 był dowódcą kolejno plutonu, szwadronu i dywizjonu oraz II zastępcą dowódcy [[7 Pułk Ułanów Lubelskich|7 Pułku Ułanów Lubelskich]]. W latach 1926-1928 był słuchaczem Kursu Normalnego [[Wyższa Szkoła Wojenna|Wyższej Szkole Wojennej]] w [[Warszawa|Warszawie]]. Z dniem 31 października 1928, po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego [[oficer dyplomowany|oficera Sztabu Generalnego]], otrzymał przydział służbowy do [[Centrum Wyszkolenia Kawalerii]] w [[Grudziądz]]uGrudziądzu na stanowisko głównego kierownika wyszkolenia bojowego<ref>Dziennik Personalny{{odn|Dz. M.S.WojskPers. MSWojsk.|loc=Nr 14 z 05.11.5 listopada 1928 r.roku, s. 364-365}}{{odn|Dz.</ref> Pers. 1MSWojsk.|loc=Nr stycznia20 1930<refz name="kawaleria"/>23 zostałgrudnia wykładowcą1929 taktykiroku, kawaleriis. w413}}. Wyższej23 Szkolegrudnia Wojennej1929 iroku [[Centrumogłoszono Wyższychjego Studiówprzeniesienie Wojskowych]]do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie na stanowisko wykładowcy taktyki kawalerii{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 385}}.

Od sierpnia 1931 do lutego 1936<ref name="kawaleria"/>roku dowodził [[12 Pułk Ułanów Podolskich|12 Pułkiem Ułanów Podolskich]] w Białokrynicy. W17 lutym<refgrudnia name1933 roku został awansowany na pułkownika ze starszeństwem z 1 stycznia 1934 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów kawalerii{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc="kawaleria"/>Nr 14 z 18 grudnia 1933 roku, s. 301}}. W lutym 1936 roku został wyznaczony na stanowisko szefa [[Wojskowe Biuro Historyczne|Wojskowego Biura Historycznego]] w Warszawie<ref name="kawaleria"/>.

Uwolniony na podstawie [[Układ Sikorski-Majski|układu Sikorski–Majski]], został od listopada 1941 do marca 1942<ref name="kawaleria"/> najpierw dowódcą Ośrodka Organizacyjnego [[Polskie Siły Zbrojne w ZSRR (1941–1942)|PSZ]] w ZSRR, a następnie dowódcą kolejno [[8 Dywizja Piechoty (PSZ)|8]] i od marca do września 1942<ref name="kawaleria"/> [[5 Wileńska Dywizja Piechoty|5 Dywizji Piechoty]]. W 1941 został awansowany do stopnia [[Generał|generała brygady]]. Od września 1942 do sierpnia 1943 był szefem Sztabu [[Armia Polska na Wschodzie|Armii Polskiej na Wschodzie]], a następnie do stycznia 1945 dowódcą [[2 Warszawska Brygada Pancerna|2 Brygady Pancernej]]<ref>T. {{odn|Kryska-Karski, S. |Żurakowski, ''Generałowie Polski Niepodległej'', Warszawa |1991, |s. =154.</ref>}}, z którą odbył kampanię włoską [[2 Korpus Polski (PSZ)|2 Korpusu Polskiego]].

* [[generał|generał brygady]] – 11 grudnia 1941