Dwadzieścia lat później: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
kat. |
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) m Bot poprawa linki wewnętrzne, apostrofy, cudzysłowy itp. |
||
Linia 18:
|wikicytaty =
}}
'''Dwadzieścia lat później''' (lub ''W dwadzieścia lat później'') – powieść [[Alexandre Dumas (ojciec)|Aleksandra Dumasa]]. Druga część [[trylogia o muszkieterach|trylogii]] opowiadającej historię czterech przyjaciół: [[Atos]]a, [[Portos]]a, [[Aramis]]a i [[
Utwór po raz pierwszy został wydany w formie powieści w odcinkach od stycznia do sierpnia 1845.
Linia 27:
Mazarini każe d’Artagnanowi sprowadzić pewnego więźnia z Bastylii. Jest nim przyjaciel d’Artagnana, hrabia Rochefort, człowiek z Meung. Rochefort poznaje muszkietera i cieszy się ze spotkania z nim. Następnie kardynał prosi więźnia, by polecił mu jakiś odważnych żołnierzy do gwardii. Hrabia poleca mu Atosa, Portosa, Aramisa i d’Artagnana, opowiadając o ich dotychczasowych przygodach. Po tej wizycie Rochefort ucieka z pomocą mieszczan. D’Artagnan zaś dostaje polecenie zwerbowania do gwardii swoich trzech przyjaciół. Problem w tym, że porucznik nie wie, gdzie oni są.
D’Artagnan spotyka przypadkiem swego dawnego sługę, Plancheta, obecnie cukiernika i frondystę. Planchet opuścił służbę u d’Artagnana, by zostać żołnierzem i zdobyć stopień sierżanta, w czym pomógł mu Rochefort. Teraz jednak, jako cywil, Planchet jest ważną osobistością wśród buntujących się mieszczan i pomógł niedawno uciec Rochefortowi z niewoli. Uciekając przed strażą królewską, chowa się przypadkiem w mieszkaniu swego dawnego pana. Z radości postanawia mu pomóc w odnalezieniu trzech muszkieterów. Na razie wie tylko tyle, gdzie jest Bazin - sługa Aramisa. Jest on obecnie szwajcarem w kościele. Bazin kłamie jednak przed d’Artagnanem, że nie wie, gdzie jest jego pan.
Muszkieter i cukiernik śledzą Bazina i omal nie giną z ręki męża kobiety, z którą romansuje ostatnio Aramis. Sam Aramis (obecnie opat d’Herblay z zakonu jezuitów) ukrywał się na drzewie. Spotkawszy przyjaciół, zabiera ich do swej siedziby, ale nie zgadza się wstąpić do gwardii, wskazuje jedynie miejsce pobytu Portosa. D’Artagnan i Planchet odwiedzają Portosa, który teraz owdowiał i nudzi się w swej posiadłości. Tym chętniej zgadza się wstąpić do służby, zwłaszcza że d’Artagnan nęci go możliwością zostania baronem. Następnie d’Artagnan odwiedza Atosa (adres wskazał mu Portos), który teraz spędza czas na wychowywaniu swego syna, wicehrabiego Raula de Bragelonne. Młody Raul przyjaźni się z siedmioletnią Luizą de la Vallière, w której kiedyś się zakocha. Atos odmawia wstąpienia na służbę, a po wyjeździe d’Artagnana szybko wyjeżdża z Raulem do Paryża, gdzie prezentuje chłopaka księżnej de Chevreuse, jego matce (nie wyjawiając chłopcu, kim ona dla niego jest, ale mówiąc księżnej, kim jest chłopak).
D’Artagnan, Portos i jego wierny sługa oraz intendent Mousqueton wstępują do gwardii królewskiej. Tymczasem Grimaud, sługa Atosa, zostaje wysłany przez swego pana do zamku-twierdzy, gdzie jest przetrzymywany przywódca Frondy, książę de Beaufort. Książę szykuje swoją ucieczkę, pomaga mu w tym Rochefort przebrany za ogrodnika - kontaktuje się z księciem za pomocą piłek tenisowych, które de Beaufort przerzuca przez mur, zaś Rochefort odrzuca mu je z wiadomościami. Grimaud dostarcza księciu pasztet z ukrytą wewnątrz drabinką sznurową. Beaufort ucieka z więzienia. Anna Austriaczka i kardynał Mazarini wpadają w szał na wieść o ucieczce księcia de Beaufort. D’Artagnan i Portos ruszają za nim w pościg. Dopadają go, dochodzi do starcia pomiędzy nimi a frondystami, ale zaprzestają walki, gdy okazuje się, że wśród ludzi pomagających księciu w ucieczce są Atos i Aramis. Przyjaciele żegnają się w miarę ciepło i rozdzielają się. Następnego dnia Atos i Aramis spotykają się z Portosem i
Tymczasem Raul de Bragelonne podróżuje do Flandrii, by wstąpić do wojska razem ze spotkanym po drodze młodym wicehrabią de Guiche, któremu Raul uratował życie. Jedzie za nim Grimaud wysłany przez Atosa. Po drodze Raul i młody de Guiche ratują z rąk zbójów kata z Bethune. Ten jednak jest ciężko ranny - młodzi przyjaciele wzywają mu księdza. Ksiądz, o dość podejrzanej fizjonomii, niechętnie przystępuje do wysłuchania spowiedzi kata. Jego zainteresowanie jednak bardzo wzrasta gdy dowiaduje się, że sumienie umierającego obciąża zbrodnia zabójstwa dokonanego na niejakiej Anne de Bueil, czyli milady de Winter. Okazuje się, że ów fałszywy ksiądz to w rzeczywistości John Franciszek de Winter, syn Milady i jej męża (starszego lorda de Winter, który zmarł otruty przez nią). Poznawszy szczegóły egzekucji swej matki oraz nazwisko jednego z jej morderców (młodszego lorda de Winter), zabija kata sztyletem i ucieka. Śledzący Raula Grimaud zawraca z drogi i przybywa do Atosa, Portosa, Aramisa i d’Artagnana, którzy właśnie spotykają się potajemnie i spędzają miło czas tak, jak w dawnych czasach. Wierny sługa ostrzega ich o niebezpieczeństwie ze strony syna Milady.
Linia 37:
W Anglii trwa rewolucja. Król [[Karol I Stuart|Karol I]] toczy walkę z rebeliantami Olivera Cromwella, który odnosi szereg kolejnych zwycięstw. Król chroni się w Szkocji w towarzystwie wiernej szlachty, a królowa Anglii i najstarsza córka uciekają do Francji. Karol I szuka wiernych ludzi, którzy pomogą mu w walce. Pisze list do żony i córki, które ukrywają się w Paryżu pod opieką Anny Austriaczki. List dostarcza lord de Winter (stronnik króla). Rozmawiając o wiernych ludziach, przypomina sobie o czterech muszkieterach i postanawia ich sprowadzić. Jednocześnie Cromwell wysyła list z prośbą do Mazariniego, by nie wspierał króla Anglii. List do kardynała dostarcza tajemniczy Mourdaunt. Po przekazaniu listu spotyka się on z lordem de Winter, który jest już w Paryżu. Okazuje się, że Mourdaunt to John Franciszek de Winter, który teraz pozbawiony tytułu przez Karola I jako syn ladacznicy i złodziejki przybrał pseudonim i mści się na mordercach swej matki. Lord poznaje chłopaka, który już często u niego bywał i mówił mu, że jest jego bratankiem (lord nie uwierzył mu, gdyż nie wiedział, że jego brat miał syna. Teraz jednak uwierzył, ale jest już za późno, by mógł naprawić swój błąd). Mourdaunt przysięga mu zemstę. Lord de Winter spotyka się z Atosem i Aramisem i werbuje ich do armii Karola I. Podczas podróży do Anglii obserwuje ich Mourdaunt, który z podsłuchanej rozmowy dowiaduje się, że ci dwaj Francuzi są zabójcami jego matki.
W Paryżu trwają ciągle zamieszki. Wojska króla aresztują rannego w zamieszkach radnego miejskiego, pana Broussela. Człowieka tego omal nie stratował niedawno
Szkoci sprzedają ukrywającego się u nich Karola I, który na wieść o tym postanawia uciec. Odznacza wiernych Atosa, Aramisa i lorda de Winter, następnie korzysta z planu Atosa i zamienia się z lordem ubraniami (chcą w ten sposób zmylić pościg). Niestety, w pościgu bierze udział Mourdaunt, który rozpoznaje stryja i zabija go strzałem z pistoletu, król trafia do niewoli, tak samo jak Atos i Aramis, których złapali d’Artagnan i Portos. Mourdaunt zdobywa obietnicę Cromwella, że dostaje w posiadanie jeńców Atosa i Aramisa. Na szczęście d’Artagnan knuje plan ucieczki dla przyjaciół - wkłada koniowi iskrę do ucha, powoduje zamieszanie, co wykorzystują jego przyjaciele, by uciec (hasłem do ucieczki miał być okrzyk
W Londynie ma miejsce proces króla, który kończy się wyrokiem śmierci poprzez ścięcie. Na procesie Atos krzyczy na sędziów, że są mordercami, co o mało nie kończy się dla niego i jego przyjaciół śmiercią. Czterej muszkieterowie w przebraniu robotników wynajmują się do budowy szafotu wewnątrz budynku, w którym siedzi uwięziony król. W ścianie budynku robią tunel, który ma pomóc im wydostać króla. Kończą budowę, ale tunelowi brakuje jeszcze otworu w celi - wykucie go zajmie kilka godzin. Pozbywają się więc kata i jego pomocnika. Niestety, nie opóźnia to egzekucji, gdyż jest ochotnik do ścięcia króla. Karol I idzie na śmierć. Przed egzekucją rozmawia z ukrytym pod szafotem Atosem i przekazuje mu wiadomość o skarbach ukrytych w zamku Newcastle. Chwilę później zostaje ścięty ze słowem
D’Artagnan i Portos zdają raport ze swych poczynań w Anglii, za co Mazarin skazuje ich na więzienie. Tymczasem Atos i Aramis trafiają do Paryża, gdzie spotykają się z wdową po Karolu I i jej córką. Wchodzą w konflikt z dwoma agentami kardynała (którzy rozsiewają plotki o ucieczce króla Anglii) i wyzywają ich na pojedynek. Frondyści szykują się do walki, wcześniej jednak wysyłają swoje żądania do królowej i kardynała, jednakże prośby ludu zostają odrzucone. Dochodzi do bitwy między wojskami królewskimi a frondystami. Obroną dowodzi książę de Beufort, a także Planchet, obecnie kapitan Planchet. Podczas bitwy Aramis zabija agenta, którego wyzwał, a także bierze do niewoli Raula. Atos przekonuje syna, by walczył po ich stronie. Bitwa kończy się wycofaniem wojsk frondystów z powrotem do miasta.
Atos zjawia się u królowej i żąda uwolnienia przyjaciół. Zachowuje się prowokująco, więc Anna Austriaczka każe go aresztować, na co Atos tylko czekał. Hrabia de La Fere trafia do twierdzy więziennej, gdzie są zamknięci także
== Cechy utworu ==
Linia 51:
== Bibliografia ==
* Aleksander Dumas ''Dwadzieścia lat później'', wyd.
{{Kontrola autorytatywna}}
|