Sieniawa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m ilustracja |
drobne |
||
Linia 58:
Tereny te w średniowieczu należały do parafii Jarosławskiej, jednak z powodu dalekiej odległości kapłani Jarosławscy nie mogli należycie wykonywać swych obowiązków. Dlatego [[Jan Kostka]] i [[Zofia ze Sprowy Odrowąż]] chcąc umożliwić ludności polskiej i katolickiej korzystanie z sakramentów świętych i uchronić przed przechodzeniem na miejscowe prawosławie (ludność polska często przechodziła do miejscowych cerkwi), w 1571 roku ufundowali kościół w [[Dybków|Dybkowie]] i postarali się aby na miejscu zamieszkał kapłan, który początkowo nie posiadał określonej dotacji. W 1602 roku została erygowana parafia w Dybkowie; w 1624 roku podczas najazdu tatarskiego kościół został zniszczony. Następny kościół zbudowano w 1629 roku, a 6 sierpnia 1629 roku [[Katarzyna Sieniawska]] przywilejem w Brzeżanach określiła prawo tego kościoła i nadała uposażenie dla plebana w Dybkowie: ''[[Dziesięcina]] ze zbóż [[folwark]]u w Dybkowie, 10 złp z folwarków w Cieplicach i Lubienie (Rudka); pleban otrzymał grunta, pola, ogrody i łąki, a także korzystał z młyna w Lubieniach (Rudce). Pleban miał też wyznaczone [[Meszne (opłata)|Meszne]] z Dybkowa, Cieplic, Dobrej i Lubień (Rudki). Ludność była wolna od zobowiązań na rzecz króla, był w Dybkowie wójt i szkoła<ref>Podkarpacka Biblioteka Cyfrowa [http://www.pbc.rzeszow.pl/dlibra/docmetadata?id=5436 Dzieje Parafii Jarosławskiej] strony 146-147.</ref>.
W 1676 roku Sieniawa otrzymała prawa miejskie, a następnie zbudowano drewniany kościół i od tego czasu Sieniawa posiada dwa kościoły. Na miejscu drugiego kościoła w latach 1719–1749 został zbudowany murowany kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, a w 1754 roku dobudowano klasztor dla Dominikanów. Pierwszy kościół (fara) w 1744 roku był już mocno zniszczony i w 1753 roku zbudowano murowany pw. św. [[Jan Chrzciciel|Jana Chrzciciela]], który został [[Poświęcenie kościoła|konsekrowany]] w 1777 roku przez
Pierwszy kościół został w 1778 roku przez Austriaków zamieniony na cerkiew pw. Podwyższenia Krzyża Świętego, parochia greckokatolicka Sieniawa posiadała też cerkiew filialną w Rudce. [[Schematyzm Greckokatolickiej Eparchii Przemyskiej]] na rok 1830 tak wzmiankował parochię: (''Sieniawa Oppid. Parochia. Eccl. ad Exalt. S. Crucis. Patronus Titl. Cels. Princeps Adamus Czartoryski. Parochus Cyprianus Chotyniecki natus 1803, ord. 1826. In Matre cum Dybkow †, Num. Anim. Gr. Cath. 464. Filiali Wyliwa 310. Rudka c. Eccl. ad Obdormit. B.M.V. 390. Summa 1164.'')<ref>[http://mtg-malopolska.org.pl/images/skany/diecezje/diecezja_przem_grek_1830_djvu/diecezja_przem_grek_1830_028_0001.djvu Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Graeco Catholicae Premisliensis pro Anno Domini MDCCCXXX] str. 28 [dostęp 2017-01-25]</ref>. Parochia istniała do 1945 roku.
Kościół parafialny rzymskokatolicki został [[Poświęcenie kościoła|konsekrowany]] 10 września 1890 roku przez
Na początku XIX wieku wzmiankowana była w [[Schematyzm Diecezji Przemyskiej|Schematyzmach Diecezji Przemyskiej]] z lat 1810–1820 kaplica pałacowa, której kapelanem był ks. Jan Krasnodębski: (''Capella ad Aulam Cellisimi Princip Czartoryski'')<ref name="Schematyzm"/>.
Linia 85:
* 1853-1891. ks. Maciej Hebda (''ur. w 1805 roku, wyświęcony w 1929 roku; proboszcz w Sieniawie, dziekan Jarosławski, zmarł 10 kwietnia 1891 roku'')<ref>[http://dlibra.kul.pl/Content/14274/V_1304_1853_0000_001-00013.djvu Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini 1853] str. 21 [dostęp 2017-01-23]</ref>.
* 1891-1921. ks. Tomasz Włazłowski (''ur. w 1858 roku, wyświęcony w 1887 roku; proboszcz w Sieniawie<ref>[http://dlibra.kul.pl/Content/14341/V_1304_1891_0000-00122.djvu Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini 1891] str. 118 [dostęp 2017-01-23]</ref>, a od 1921 roku proboszcz i dziekan w Radymnie'').
* 1921-1947. ks. Henryk Uchman (''ur. w 1882 roku w [[Kosina (powiat łańcucki)|Kosinie]], wyświęcony w 1908 roku; wikariusz w Pohorcach; wikariusz i proboszcz w [[Kolonia Polska|Kolonii Polskiej]], w latach 1921-1947 proboszcz w Sieniawie. Zmarł w 1966 roku'')<ref>[http://dlibra.kul.pl/Content/14345/V_1304_1927_0000-00065.djvu Schematismus Universi Venerabilis Cleri Saecularis et Regularis Dioecesis Rit(us) Lat(ini) Premisliensis pro Anno Domini 1927] str. 63 [dostęp
* 1947-1950. ks. Józef Świerczek (''ur. 17 lutego 1917 roku w [[Ropa (województwo małopolskie)|Ropie]], w latach 1945-1947 wikariusz w [[Babice (województwo podkarpackie)|Babicach]]; proboszcz: w Sieniawie (1947-1950), w [[Gorzyce (powiat przeworski)|Gorzycach]] (1950-1982), zmarł 15 lipca 1982 roku'').
* 1950-1970. ks. Edward Brodowicz (''ur. 7 października 1909 roku w Kąkolniku (na Kresach Wschodnich), wyświęcony w 1935 roku; wikariusz: w [[Tuligłowy (województwo podkarpackie)|Tuligłowach]] (1935-1937), w [[Stobierna (powiat rzeszowski)|Stobiernej]] (1937-1938), w [[Dynów|Dynowie]] (1938-1943); administrator w [[Krzywcza|Krzywczy]] (1943-1945); proboszcz: w [[Bratkowice|Bratkowicach]] (1945-1950), w Sieniawie (1950-1970); misjonarz diecezjalny w [[Kołaczyce|Kołaczycach]] (1970-1972), zmarł 16 marca 1972 roku'').
| |||