Victor Hugo: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Dzieciństwo: poprawa linków, lit.
Linia 61:
W 1825 nowy król [[Karol X Burbon|Karol X]] potwierdził przyznawanie Hugo pensji za pisane w rojalistycznym duchu wiersze, jak również odznaczył go orderem [[Legia Honorowa|Legii Honorowej]] i zaprosił na ceremonię swojej [[sakra królów Francji|sakry]]. Podróż na uroczystość do [[Reims]] odbył razem z Charlesem Nodierem, który w drodze przedstawił mu improwizowane tłumaczenie jednego z dramatów [[William Szekspir|Szekspira]]. Dzieło to wywarło znaczący wpływ na dalszą aktywność pisarską Hugo{{odn|Rosa|s=14–16}}.
 
Własne doświadczenie ojcostwa zbliżyło Hugo i jego ojca, jednak obaj nie zdążyli nawiązać bliskich relacji: Leopold Hugo zmarł nagle w 1828. W miarę poprawy relacji z ojcem zmieniał się również stosunek Hugo do Napoleona Bonapartego i I Cesarstwa. JużDopiero po śmierci ojca Victor Hugo zapoznał się z dokumentami separacji rodziców oraz z listami ojca do żony. Lektura ta pozwoliła mu zrozumieć, że niesprawiedliwie oceniał ojca i nadmiernie idealizował matkę{{odn|Rosa|s=17–21}}. Autobiograficzny obraz odkrywania prawdy o zmarłym ojcu-oficerze napoleońskim przez syna wychowywanego w duchu rojalizmu przez rodzinę matki Hugo ukazał na kartach ''[[Nędznicy|Nędzników]]'' w postaci Mariusza Pontmercy{{odn|Barrère|1968|s=33}}. W 1826 w wierszu ''Ode à la Colonne'' Hugo po raz pierwszy dał wyraz swojej fascynacji Napoleonem. Była ona nie tylko wynikiem prywatnej ewolucji światopoglądowej, ale i upowszechnianiu się podobnych postaw wśród młodych poetów i pisarzy{{odn|Rosa|s=17–21}}.
 
=== Aktywność literacka w latach Restauracji Burbonów ===