Wergiliusz: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎W Polsce: usunięcie nazbyt drobnych faktów. Opisową historię tłumaczeń Eneidy można ewentualnie dać w artykule poświęconym utworowi.
→‎Bukoliki: poprawa linków
Linia 144:
Wergiliusz opierał się [[Sielanka|sielankach]] [[Teokryt]]a i przyswoił ten gatunek literaturze łacińskiej. Od Teokryta przejął Wergiliusz niektóre tematy i motywy, greckie imiona pasterzy, pewne elementy [[Sycylia|sycylijskiego]] krajobrazu. Zachował też jego strukturę utworów, w której odśpiewywane są kolejne zwrotki przerywane refrenem. Nie wzorował się jednak na Teokrycie dosłownie, lecz wybierał niektóre elementy – łącząc je z rzymską tematyką społeczną, religijną i polityczną{{odn|Cytowska|1990|s = 96}}.
 
Tłem ''Bukolik'' Marona nie była Sycylia, ale baśniowy krajobraz [[Arkadia (symbol)|Arkadii]] oraz realny [[italiaItalia (kraina historyczna)|Italii]]. Wergiliusz wyszedł poza grecką konwencję gatunku – w eklogach przeważają rysy nowe, oryginalne. [[Sielanka|Idylla]] Teokryta pod piórem Wergiliusza stała się rzymską eklogą{{odn|Cytowska|1990|s = 66–67}}. [[Ekloga I|''Eklogi I'']] i [[Ekloga IX|''IX'']] ukazują ból chłopa rzymskiego wyzutego ze swej ojcowizny. ''[[Ekloga IV]]'' mówi o marzeniach o powrocie złotego wieku Rzymu, zapanowaniu pokoju i odrodzeniu ludzkości, zawiera również tak zwaną ''mesjańską przepowiednię Wergiliusza''. ''[[Ekloga VI]]'' może stanowić źródło do poznania twórczości ówczesnego polityka i pisarza Korneliusza Gallusa, któremu hołd składa Wergiliusz również w [[Ekloga X|''Eklodze X'']]. Jeżeli w swoim założeniu eklogi miały być przebranymi w łacińską szatę słowną piosenkami sycylijskich pasterzy, ułożonymi dla zabawienia przyjaciół, to osobiste przeżycia poety i ówczesna rzeczywistość nie pozwoliły na zamknięcie się w tych ramach{{odn|Cytowska|1990|s = 96}}.
 
Dziesięć eklog Wergiliusza łączą nie tylko wspólne motywy i postacie, ale przede wszystkim wartości emocjonalne – wyrażane w nich gorące uczucia do ojczyzny, rodaków, rodziny, przyjaciół – podsumowane w jednym z wierszy słowami ''amor vincit omnia'' („miłość wszystko zwycięża”){{odn|Joachimowicz|1956|s = 11}}.