Guillaume de la Jugié: Różnice pomiędzy wersjami

|imię i nazwisko oryginalne =

|imię przybrane =

|imię przybrane oryginalne =

|grafika =

|opis grafiki =

|herb =

|dewiza =

|dewiza - j. polski =

|2. funkcja =

|2. funkcja - okres =

|inkardynacja =

|data ślubów zakonnych =

|data diakonatu =

|data ordynacji =

|data święceń =

|data nominacji =

|data sakry =

|data patriarchatu =

|data pontyfikatu =

|odznaczenia =

|commons =

|wikiźródła =

|wikicytaty =

|wikinews =

|www =

'''Guillaume de la Jugié''' (ur. [[1317]] w [[Eyrein]] –, zm. [[28 kwietnia]] [[1374]] w [[Awinion]]ie) – francuski [[kardynał]] okresu tzw. [[niewola awiniońska|niewoli awiniońskiej]].

Był siostrzeńcem [[papież]]a [[Klemens VI|Klemensa VI]] oraz kuzynem [[Grzegorz XI|Grzegorza XI]]. Przeznaczony do stanu duchownego, w 1332 został kanonikiem kapituły w [[Rouen]], a następnie [[archidiakon]]em kapituły w [[Paryż]]u. Ukończył studia prawnicze. [[20 września]] [[1342]] jego wuj Klemens VI, wybrany kilka miesięcy wcześniej na papieża, mianował go kardynałem diakonem. Zaledwie 25-letni Guillaume przybył do Awinionu 12 października 1342, otrzymując czerwony kapelusz oraz kościół tytularny [[Bazylika Santa Maria in Cosmedin|Santa Maria in Cosmedin]]. W 1345 otrzymał stanowisko archidiakona diecezji [[TransylwaniaSiedmiogród|siedmiogrodzkiej]] na Węgrzech. W 1350 wraz z kardynałem [[Guy de Boulogne]] został wysłany do Neapolu, gdzie doprowadzili do pojednania królowej neapolitańskiej [[Joanna I Andegaweńska(królowa Neapolu)|Joanny]] z jej krewnym, królem Węgier [[Ludwik Węgierski|Ludwikiem I]]. W 1355 mediował z ramienia papieża [[Innocenty VI|Innocentego VI]] w konflikcie między Aragonią a Kastylią, doprowadzając do zawarcia rozejmu. Uczestniczył w [[konklawe 1352]] i [[konklawe 1362]]. W latach 1352 do 1366 piastował urząd archiprezbitera Bazyliki Watykańskiej.

Od 1365 Guillaume jest poświadczony jako [[kardynał-protektor]] króla Ludwika Węgierskiego, będąc tym samym jednym z pierwszych udokumentowanych protektorów świeckich monarchii w kurii papieskiej. Był także pierwszym znanym protektorem Zakonuzakonu Krzyżackiegokrzyżackiego (od 1360). Od 1369 sprawował też urząd protektora zakonu franciszkanów. W 1361 stał się [[protodiakon]]em Świętego Kolegium, a [[22 września]] [[1368]] przyjął święcenia kapłańskie i został kardynałem prezbiterem [[Bazylika św. Klemensa|San Clemente]]. Brał udział w [[konklawe 1370]]. Zmarł w [[Awinion]]ie w wieku 57 lat.

Jego młodszy brat [[Pierre de la Jugié]] (1319-13761319–1376), benedyktyn, został kardynałem w 1375 z nominacji Grzegorza XI.