Felicjan Sławoj Składkowski: Różnice pomiędzy wersjami

Wybuch [[II wojna światowa|II wojny światowej]] zastał premiera w gmachu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, w którym nocował. O 4.30 rano otrzymał telefon z Krakowa z informacją o niemieckim ataku. Następnego dnia wygłosił w Sejmie przemówienie, w którym wyraził swe przekonanie co do przyszłego zwycięstwa Polski. Już 3 września rozpoczęły się przygotowania do ewakuacji instytucji centralnych ze stolicy. Sam Składkowski opuścił Warszawę 7 września o godzinie 2 w nocy. Trafił najpierw do [[Łuck]]a, a 15 września do [[Kosów (obwód iwanofrankiwski)|Kosowa]]. 17 września, na wieść o [[agresja ZSRR na Polskę|agresji na Polskę]] [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]], przekroczył [[Granica polsko-rumuńska|granicę polsko-rumuńską]] przez most na rzece [[Czeremosz]] w okolicy [[Kuty (miasto)|Kut]]<ref>Na naradzie 17 września jako jedyny z ówczesnej ekipy rządowej opowiadał się za pozostaniem w kraju i kontynuacją walki ([[Jerzy Łojek]], ''Agresja 17 września 1939'', Warszawa 1990, s. 96.)</ref>. 30 września, po internowaniu przez [[Rumuni|Rumunów]], Składkowski złożył dymisję z funkcji premiera. 5 października została ona przyjęta przez nowego prezydenta, [[Władysław Raczkiewicz|Władysława Raczkiewicza]]{{odn|Chojnowski|Wróbel|1992|s=373}}.