Kodeks Napoleona: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 164.127.121.151 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Karol Szapsza.
m stylistyczne
Linia 84:
** 3) Skarb Państwa
 
Spadkobiercy "nieporządkowi" dochodzili do spadku dopiero w przypadku braku spadkobierców właściwych (a więc dopiero w przypadku braku krewnych zmarłego do 12. stopnia!). Regulacja ta była jedną z wad prawa spadkowego Kodeksu, jako że poważnie upośledzała dzieci pozamałżeńskie oraz współmałżonka. Prawnie uznane dzieci małżeńskie dziedziczyły wyłącznie dobra po zmarłych rodzicach (ich udział w spadku nie obejmował majątku krewnych ojca i matki), a dodatkowo był ograniczony w porównaniu z dziećmi prawymi (stanowił od 1/3 do 3/4 udziału dziedzica prawego). Z dziedziczenia definitywnie wykluczone były dzieci naturalne pochodzące ze związków cudzołożnych i kazirodczych. Nierozwiedziony małżonek dochodził do spadku dopiero w przypadku braku krewnych zmarłego do 12. stopnia i dzieci naturalnych, co miało zapobiec przechodzeniu majątku w ręce obcej rodziny, ale poważnie godziło w sytuację materialną owdowiałej kobiety. W przypadku braku żyjącego małżonka spadek jako bezdziedziczny przechodził na rzecz Skarbu Państwa.
 
Kodeks przejął wywodzącą się jeszcze z dawnego prawa francuskiego instytucję sezyny (''saisine''), czyli wwiązania, która polegała na tym, że nabycie spadku przez spadkobierców "porządkowych" następowało bezpośrednio z chwilą śmierci spadkodawcy z mocy samego prawa, przez co spadkobiercy "porządkowi" nie musieli być dodatkowo wprowadzani w posiadanie spadku drogą sądową. Spadkobiercy "nieporządkowi" byli wwiązania pozbawieni i musieli żądać wprowadzenia w posiadanie spadku w drodze powództwa sądowego.