[[Plik:Dubbelpedalharpa, Nordisk familjebok.jpg|thumb|150px|Harfa produkcji [[Sebastien Érard|Sebastiena Érarda]]]]
'''Harfa''' (wł. ''arpa'', skrót: ''ar''.) − [[Chordofony szarpane|'''instrument strunowy szarpany''']] (chordofon) w kształcie stylizowanego trójkąta, którego jeden bok stanowi rozszerzające się ku dołowi ''pudło rezonansowe''. Z niego wychodzi 46 lub 47 strun naciągniętych na drewnianestalowe kołki, tkwiące w górnej ramie. Jest to jeden z najstarszych [[instrument muzyczny|instrumentów muzycznych]], wywodzący się z łuku muzycznego<ref>[[Curt Sachs|C. Sachs]], ''Historia instrumentów muzycznych'', PWM, Warszawa 1989, {{ISBN|83-224-0324-0}}</ref>. W starożytności spotykana była również w kształcie [[łuk (broń)|łuku]]<ref name="Harfa-PWN">{{cytuj książkę|nazwisko=Baculewski et al.|imię=Krzysztof |tytuł=Encyklopedia Muzyki|wydawca=Wydawnictwo Naukowe PWN|miejsce=Warszawa|data=1995|strony=342|isbn=83-01-11390-1}}</ref>. Harfa była znana już w [[Anatolia|Azji Mniejszej]] około 5000 lat temu<ref name="Harfa-PWN" />. Znana była również w kulturze w starożytnej [[Mezopotamia|Mezopotamii]] (tzw. harfa z [[Ur (miasto)|Ur]]). Mówi się, że [[Biblia|biblijny]] król [[Dawid (król Izraela)|Dawid]] śpiewał [[Księga Psalmów|psalmy]] akompaniując sobie na harfie kinnor, która w rzeczywistości jednak nazywana jest harfą błędnie, będąc odmianą [[Lira|liry]]. Instrumenty przypominające harfę znaleźć można w wielu kulturach. Harfę przypomina np. chiński instrument strunowy o nazwie konghou.
Po raz pierwszy harfa znalazła się w orkiestrze w twórczości [[Georg Friedrich Händel|Jerzego Fryderyka Haendla]] oraz [[Christoph Willibald Gluck|Christopha Willibalda Glucka]]<ref name="Harfa-PWN" />. Jednakże stałe miejsce w orkiestrze pojawiło się dopiero w partyturach [[Hector Berlioz|Hektora Berlioza]] oraz [[Richard Wagner|Ryszarda Wagnera]]<ref name="Harfa-PWN" />.
