Stronnictwo Demokratyczne: Różnice pomiędzy wersjami

W [[Wybory parlamentarne w Polsce w 1991 roku|wyborach do Sejmu w 1991]] SD wystartowało samodzielnie, uzyskując 1 mandat; posłem Stronnictwa został [[Jan Świtka (polityk)|Jan Świtka]]. Ugrupowanie nie przejawiało aktywności w okresie opozycji pozaparlamentarnej, będąc jednocześnie areną konfliktu wewnętrznego podczas rządów [[Rafał Szymański|Rafała Szymańskiego]], który został ostatecznie odwołany z funkcji szefa SD jesienią 1993. W [[Wybory parlamentarne w Polsce w 1993 roku|wyborach parlamentarnych w 1993]] działacze SD startowali z list [[Unia Pracy|Unii Pracy]], [[Sojusz Lewicy Demokratycznej|SLD]], [[Polskie Stronnictwo Ludowe|PSL]], [[Bezpartyjny Blok Wspierania Reform|BBWR]] i [[Unia Polityki Realnej|UPR]]. Ugrupowanie wprowadziło wówczas do Sejmu 3 posłów (wśród nich 2 osoby z listy UP – [[Krzysztof Wiecheć]] i [[Zbigniew Zysk]] oraz 1 z listy SLD – [[Kazimierz Modzelewski]], który nie opuścił w SD w trakcie kadencji). W 1996 Stronnictwo zawarło porozumienie wyborcze z [[Unia Wolności|Unią Wolności]], [[Stronnictwo Ludowo-Chrześcijańskie|Stronnictwem Ludowo-Chrześcijańskim]], [[Partia Republikanie|Partią Republikanie]] i [[Partia Konserwatywna (Polska)|Partią Konserwatywną]] na okres [[Wybory parlamentarne w Polsce w 1997 roku|wyborów w 1997]], co przełożyło się na mandaty w [[Posłowie na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej III kadencji|Sejmie III kadencji]] dla [[Jan Klimek|Jana Klimka]] i [[Stanisław Pilniakowski|Stanisława Pilniakowskiego]] (SD wystartowało z list UW). Mimo relatywnego sukcesu aktyw SD wyrażał rozczarowanie aliansem z UW, z którą Stronnictwo sprzymierzyło się również na okres wyborów samorządowych. Rozpoczęły się rozmowy Jana Klimka z [[Partia Ludowo-Demokratyczna (Polska)|Partią Ludowo-Demokratyczną]], Unią Pracy i Polskim Stronnictwem Ludowym. W wyniku spadku popularności ugrupowań postsolidarnościowych SD zmieniło w 2000 sojusznika, popierając [[Aleksander Kwaśniewski|Aleksandra Kwaśniewskiego]] w [[Wybory prezydenckie w Polsce w 2000 roku|wyborach prezydenckich]], a następnie podpisując umowę o starcie na listach [[Sojusz Lewicy Demokratycznej – Unia Pracy|SLD-UP]]. W Sejmie zasiadł wówczas jeden przedstawiciel tej partii – ówczesny jej prezes Jan Klimek, co doprowadziło do kolejnego rozczarowania nieudanym aliansem w szeregach SD. Jan Klimek do końca kadencji zasiadał w klubie parlamentarnym SLD, ubiegał się także o reelekcję z listy tej partii w 2005.

'''Przewodniczący:''':

'''Wiceprzewodniczący:''':

'''Sekretarz generalny:''':

'''Zastępca sekretarza generalnego:''':

'''Skarbnik:''':

'''Pozostali członkowie:''':