Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Buczaczu: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
|||
Linia 111:
[[Adam Bochnak]] przypisał projekt ołtarza głównego [[Piotr Polejowski|Piotrowi Polejowskiemu]] na podstawie jego podobieństwa do ołtarza w [[Kościół Franciszkanów w Przemyślu|kościele Franciszkanów]] w [[Przemyśl]]u<ref name=JO25>Jan K. Ostrowski, ''Kościół parafialny p. w. Wniebowzięcia Najświętszej Panny Marii w Buczaczu'', cz. I, t. 1, s. 25</ref>.
[[Jan Ostrowski (historyk)|Jan K. Ostrowski]] przypuszczał, iż wystrój rzeźbiarski kościoła jest dziełem warsztatu Pinsla, w skład którego wchodziło przynajmniej trzech snycerzy. Główną postacią był anonimowy współpracownik Pinzla (nieco żartobliwie określony badaczem jako
[[Andrzej Betlej]] uważa, iż [[Maciej Polejowski|Maciejewi Polejowskimu]] błędnie w starszej literaturze przypisywali struktury ołtarzy bocznych w kościele parafialnym w Buczaczu<ref>[[Andrzej Betlej]], ''[http://archiv.ub.uni-heidelberg.de/artdok/2982/1/Betlej_Polejowski_Maciej_2003.pdf Polejowski Maciej]'' [w] ''Słownik Artystów Polskich'', t. 7, Warszawa, 2003, s. 376.</ref>.
[[Jakub Sito]] przypisuje [[Sebastian Fesinger|Sebastianowi Fesingeru]] rzeźby z ołtarza [[Juda Tadeusz Apostoł|św. Tadeusza]] przy lewem łuku tęczowym oraz datuje go na lata 1745–1750<ref>[[Andrzej Betlej]], ''[http://digi.ub.uni-heidelberg.de/diglit/betlej2010/0454/scroll?sid=a6774798f010f0b51510f92006d966e6 Sibi, deo, posteritati: Jabłonowscy a sztuka w XVIII wieku],'' Kraków, 2010, s. 125–126. {{ISBN|978-83-61033-38-7}}. [dostęp 2016-12-02]</ref>. Warto zwrócić uwagę, że twarz figury Anioła Stróża z tego ołtarza jest opracowana bardzo podobnie do fizjonomii posążków z epitafium Jabłonowskiej w [[Kościół Jezuitów we Lwowie|kościele Jezuitów we Lwowie]]<ref>Andrzej Betlej, ''[http://archiv.ub.uni-heidelberg.de/artdok/3433/1/Fides_ars_scientia_2008.pdf Epitafia w kościele Jezuitów we Lwowie]'' [w:] ''Fides ars scientia. Studia dedykowane pamięci Księdza Kanonika Augustyna Mednisa'', Tarnów 2008, s. 212</ref>. Jan K. Ostrowski uważał, że figury w tym ołtarzu tworzą grupę znacznie słabsze oraz archaiczne pod względem stylistycznym od pozostałych rzeźb w kościele<ref name=JO25/>.
|